Dwadzieścia tysięcy za miesiąc pracy dla partacza z tytułami

Kiedy półtora miesiąca temu z pompą „uwalniano” koniński bulwar nad Wartą, byłem przekonany, że od nowego tygodnia w tym miejscu zacznie się ruch po pięciu latach marazmu, kiedy – z powodu ograniczeń wynikających z faktu, że ich budowę dofinansowała Unia Europejska – nie można tam było prowadzić działalności zarobkowej.

Tymczasem 11 września na bulwarze nadal nic się nie działa, za to 2 października miasto podpisało umowę na... „wykonanie koncepcji na uatrakcyjnienie oferty rekreacyjno-usługowej na Bulwarze Nadwarciańskim”. Po pięciu latach istnienia budowli!

Można to wyjaśnić tylko w jeden sposób: nasi prezydenci tak się na ten nasz bulwar napatrzyli przez okna urzędu, że po prostu o nim zapomnieli! I dopiero hałas powstały podczas przygotowań do jego „uwolnienia” przypomniał im o istnieniu sztandarowej w swoim czasie inwestycji. – Panowie – musiał zakrzyknąć któryś. – Mamy przecież jeszcze bulwar! Trzeba coś z nim zrobić!

Szczęśliwy traf sprawił, że w tym samym czasie po urzędowych korytarzach przechadzał się prof. nadzw. dr inż. arch. Krzysztof Borowski, również przejęty troską o uatrakcyjnienie bulwaru. Panowie szybko osiągnęli porozumienie i ustalili, że pan inżynier machnie taki projekcik w ciągu miesiąca. W końcu nikt lepiej od niego naszego bulwaru nie zna, bo tylko pan profesor wie, jak spuszczać do wody kajaki pod prąd rzeki. Nie bez znaczenia był też zapewne fakt, że rzeczony architekt wykazał się już stosownym dla tak ambitnego zadania rozmachem przy okazji projektowania na bulwarze toalety, która urosła do Budynku Usług Publicznych za okrągły milion zł. Za to bez windy dla osób niepełnosprawnych. Cenę usługi panowie ustalili też z rozmachem, bo na 19 680 zł.