O „wywalaniu całego urzędu na zbity pysk” i rozliczaniu z pracy

„Zwolnić wszystkich urzędników”, „wszyscy powinni tam stracić pracę”, „wywalić cały urząd na zbity pysk” to tylko niektóre z postulatów, jakie pojawiają się pod artykułami z cyklu „Konin jest Nasz”. Czy zastąpienie większości urzędników konińskiego magistratu kimś innym rzeczywiście pomoże lepiej zarządzać sprawami Konina?

Żeby uwolnić się od zaciemniających osąd emocji, spójrzmy na urząd po przegranych przez Józefa Nowickiego wyborach jak na statek, który w jednym z portów dostał nowego kapitana. Stary dowódca łajby musiał odejść, bo zaprowadził okręt do portu, do którego tylko garstka pasażerów chciała dopłynąć, a pozostali wykupili bilety na zupełnie inny rejs. Czy nowy kapitan może sobie pozwolić na wymianę całej załogi, skoro za chwilę musi opuścić port i kontynuować podróż?

Jedni podpowiadają mu, żeby pozbył się szefa maszynowni, który sprzedawał paliwo na lewo. Drudzy twierdzą, że zbyt wolne tempo posuwania się okrętu to wina zaopatrzeniowca, który kupował byle jakie paliwo, a zaoszczędzone pieniądze chował do własnej kieszeni. Kolejni podpowiadają, żeby zwolnić nawigatora, który dostał robotę po znajomości, nie ma natomiast o niej zielonego pojęcia i wytyczał złą trasę rejsu. Z kolei część pasażerów żąda zwolnienia całej obsługi kuchni, bo posiłki były ostatnio przygotowywane byle jak. Nie wiedzą jednak, że przez poprzedni tydzień kapitan kazał kucharzom dekorować pokład kolorowymi wstążeczkami, żeby przypodobać się pasażerom, więc na gotowanie mieli niewiele czasu.

Tymczasem kapitan zdaje sobie sprawę, że jeśli zwolni wszystkich jak leci, miną całe tygodnie zanim nowi ludzie nauczą się współpracy i zapoznają z narowami skomplikowanej maszynerii okrętu. Podobnie jest w urzędzie. Zwalniając na oślep, można jedynie narazić miasto na długotrwały chaos i nielojalność oraz ogólne rozprzężenie wśród tych, którzy wprawdzie jeszcze pracują, ale nie znając dnia ani godziny, kiedy mogą stracić pracę, zajmują się spekulacjami i zastanawiają się, co zrobić, żeby uratować swój etat.