Jak można zapobiec suszy fizjologicznej?

W okre­sie zimo­wym czę­sto mamy do czy­nie­nia z oblo­dze­niem jezdni czy chod­ni­ków, które sta­nowi zagro­że­nie dla pie­szych i kie­row­ców. Aby temu zapo­biec, na sze­roką skalę sto­suje się sól dro­gową. Tradycyjna sól dro­gowa składa się głów­nie z chlorku sodu (NaCl), a więc z che­micz­nego punktu widze­nia tej samej sub­stan­cji, którą powszech­nie sto­su­jemy w kuchni. Jed­nak wyko­rzy­sty­wa­nie tego rodzaju soli dro­go­wej w walce z zimo­wymi oblo­dze­niami, ma nega­tywny wpływ na śro­do­wi­sko natu­ralne. Jed­nym z nich jest zaso­le­nie gleb, powo­du­jące suszę fizjo­lo­giczną.
 

Czym jest zja­wi­sko suszy fizjo­lo­gicz­nej?

Susza fizjo­lo­giczna należy do grupy stre­sów abio­tycz­nych. Ten rodzaj zjawiska wystę­puje wtedy, gdy rośliny nie są w sta­nie pobie­rać wody z gleby, pomimo tego, iż ilość wody w śro­do­wi­sku naturalnym jest wystar­cza­jąca. Przy­czyną takiej sytu­acji może być wła­śnie pozi­mowe zaso­le­nie gleb.

Rośliny pobierają wodę ze śro­do­wi­ska na zasa­dzie róż­nicy poten­cjałów. Woda prze­pływa w kie­runku od roz­tworu o wyż­szym poten­cjale jonowym do roz­tworu posia­da­ją­cego niż­szy poten­cjał jonowy. Śro­do­wi­sko wewnątrz rośliny posiada niż­szy poten­cjał jonowy niż gleba, a więc woda może swo­bod­nie prze­pływać. Jeśli ta rów­no­waga zosta­nie zabu­rzona, a śro­do­wi­sko zewnętrzne zosta­nie wzbo­ga­cone o nadmiar jonów, prze­pływ wody zosta­je zaha­mo­wany. W takiej sytu­acji woda obecna w śro­do­wi­sku staje się nie­do­stępna dla roślin.

Żeby lepiej zobra­zo­wać zja­wi­sko suszy fizjo­lo­gicz­nej, wyobraźmy sobie spra­gnio­nego roz­bitka na środku oce­anu. Ma wokół sie­bie ogromną ilość wody, lecz nie może się jej napić. Oczy­wi­stym powo­dem takiego stanu rze­czy jest fakt, że woda w oce­anach jest słona. To samo dzieje się z rośli­nami, które mają wokół sie­bie wodę, lecz z powodu jej dużego zaso­le­nia nie są w sta­nie z niej sko­rzy­stać.
 

Skutki braku poboru wody z oto­cze­nia przez rośliny

Rośliny należą do orga­ni­zmów foto­au­to­tro­ficz­nych. To ozna­cza, że są zdolne do samodzielnego wytwo­rze­nia poży­wie­nia na dro­dze foto­syn­tezy. Aby ten pro­ces prze­bie­gał bez zakłó­ceń, rośliny potrze­bują m.in. pro­mie­nio­wa­nia świetl­nego, dwu­tlenku węgla i wody. Brak lub nie­do­sta­teczna ilość któ­re­go­kol­wiek z tych czyn­ni­ków może pro­wa­dzić do zabu­rze­nia tego pro­cesu. Konsekwencją zatrzymania procesu fotosyntezy jest nie­moż­ność wytwo­rze­nia przez roślinę odpo­wied­niej ilo­ści pokarmu (glu­kozy). Pro­wa­dzi to do stop­nio­wych zmian w struk­tu­rze roślin, a nawet do zamie­ra­nia całych orga­ni­zmów roślin­nych.

Skutki nie­do­boru wody mogą począt­kowo nie być widoczne gołym okiem. Pierw­szym obja­wem zabu­rze­nia wewnętrz­nej home­ostazy jest dehy­dra­ta­cja (obni­że­nie nawod­nie­nia) i zagęsz­cze­nie soków komór­ko­wych. Skutkiem braku optymalnego nawodnienia jest też plazmoliza (obkurczenie) komórek. Rośliny wytwo­rzyły spe­cjalne mecha­ni­zmy obronne, które mają zapo­bie­gać nega­tyw­nym skut­kom nie­do­boru wody. Jed­nym z nich jest ogra­ni­cze­nie trans­pi­ra­cji (utra­cie wody z nad­ziem­nych czę­ści roślin), a kolejnym przemiany bio­che­miczne mające na celu wzrost poten­cjal­nego ciśnie­nia osmo­tycz­nego w komór­kach. Dzięki takim przystosowaniom, roślina może w niewielkim stopniu przesuwać krytyczną granicę niedoboru wody w tkankach i komórkach.

Nie­stety rośliny nie są w sta­nie zbyt długo bro­nić się przed nie­ko­rzystnymi skut­kami dehy­dra­ta­cji. Dłu­go­fa­lo­wym skut­kiem nie­do­boru wody mogą być zmiany struk­tu­ralne w roślinach, takie jak żółk­nię­cie liści w okre­sach nie­ty­po­wych (wio­sen­nym i let­nim), poja­wie­nie się ciem­nych plam na powierzch­niach liści, a także ich więd­nię­cie i przed­wcze­sne opa­da­nie. Dotyczy to także zimozielonych roślin iglastych, gdzie obserwuje się brązowienie i opadanie igieł, a także usychanie całych gałęzi. Skutki suszy fizjologicznej są szczególnie niebezpieczne dla roślin młodych, będących w początkowych stadiach rozwoju. Osta­tecz­nie prze­dłu­ża­jący się okres suszy fizjo­lo­gicz­nej, może pro­wa­dzić do obumar­cia całych organizmów roślinnych.
 

Dla­czego chlo­rek sodu wywo­łuje efekt suszy fizjo­lo­gicz­nej?

Chlo­rek sodu to sub­stan­cja skła­da­jąca się z anio­nów chloru i katio­nów sodu. Jak już wcze­śniej zostało wspo­mniane, jest sto­so­wana w postaci soli dro­go­wej jako sub­stan­cja zapo­bie­ga­jąca zimo­wym oblo­dze­niom. Nie­stety nie jest zbyt wydajna, gdyż przyj­muje się że na 100 m2 powierzchni trzeba zasto­so­wać od około 18,3 kg do 20,5 kg soli kamien­nej. Tak duża ilość chlorku sodu dostar­czona do śro­do­wi­ska, powo­duje wysoki sto­pień jego zaso­le­nia. Im bar­dziej śro­do­wi­sko jest zaso­lone, tym bar­dziej woda staje się nie­do­stępna dla roślin. W skraj­nych przy­pad­kach może nawet dojść do sytu­acji, gdzie orga­ni­zmy roślinne nie tylko nie będą w sta­nie tej wody pobie­rać, ale także będą ją dodat­kowo tra­cić.

Jak możemy zapo­bie­gać prze­do­sta­wa­niu się nadmier­nej ilo­ści soli do śro­do­wi­ska? Naj­lep­szym roz­wią­za­niem wydaje się być ogra­ni­cze­nie dawki, w jakiej jest ona powszech­nie wykorzystywana. Nie­stety obni­że­nie stosowanej ilo­ści, rów­nałoby się z obni­że­niem uzy­ska­nych pozy­tyw­nych efek­tów. Na szczę­ście na rynku ist­nieje dosko­nały, dużo bar­dziej eko­no­miczny i przy­ja­zny dla śro­do­wi­ska zamien­nik, któ­rym jest chlo­rek magnezu (MgCl2).
 

Chlo­rek magnezu zamiast chlorku sodu – dlaczego warto?

Naj­waż­niej­szym pozy­tyw­nym aspek­tem zamiany tra­dy­cyj­nej soli dro­go­wej na chlo­rek magnezu (https://distripark.com/chlorek-magnezu-1000-kg) jest to, iż jest on dużo bar­dziej wydajny. Dzięki takiemu roz­wią­za­niu wpro­wa­dzamy więc do śro­do­wi­ska mniej soli, która w nadmier­nych ilo­ściach ma nie­ko­rzystny wpływ na roz­wój roślin, przez co zna­cząco obni­żamy ryzyko wystą­pie­nia suszy fizjo­lo­gicz­nej.

Ponadto należy wziąć pod uwagę pozy­tywne aspekty eko­no­miczne stosowania tej substancji. Chlo­rek sodu wydaje się być tań­szy od chlorku magnezu. Jeżeli jed­nak weź­miemy pod uwagę cało­ściową ilość soli, potrzebną do uzy­ska­nia pożą­da­nych efek­tów, to oka­zuje się, że jest na odwrót. To właśnie stosowanie tego ekologicznego zamiennika tradycyjnej soli drogowej generuje dużo mniejsze koszty.

Kolej­nym nie­wąt­pli­wym atu­tem chlorku magnezu jest to że, w prze­ci­wień­stwie do chlorku sodu, nie powo­duje koro­zji pojaz­dów i nie nisz­czy naszego obu­wia. Jest więc sub­stan­cją, która jest nie tylko eko­lo­giczna, ale także eko­no­miczna.

Ile i gdzie mogę kupić chlo­rek magnezu?

Wiesz już dla­czego warto zamie­nić tra­dy­cyjną sól dro­gową na chlo­rek magnezu. Jeśli nato­miast zasta­na­wiasz się, gdzie szybko i łatwo zaopa­trzysz się w ten eko­lo­giczny rodzaj soli, warto zain­te­re­so­wać się ofertą sklepu inter­ne­to­wego distri­park.com. Ten sprze­dawca ofe­ruje chlo­rek magnezu w par­tiach o róż­nej wadze, od 25 kg do nawet 3 t. Sprawdź aktualną ofertę tutaj: https://distripark.com/produkty-dla-firm/utrzymanie-drog Dzięki tak sze­ro­kiej ofer­cie, możesz dosto­so­wać ilość zaku­pio­nego środka do swo­ich wła­snych potrzeb, a dzięki atrak­cyj­nym cenom nie nadwy­rę­żysz zbyt­nio swo­jego budżetu.