Sto lat temu pływali i badali Wartę, a zimą jeździli na łyżwach

Teodor Esse był bardzo energicznym prezesem i jeszcze w tym samym roku Towarzystwa rozrosło się do 188 osób. Oprócz inteligencji i kupców do TRT należeli też robotnicy i rzemieślnicy, choć opłaty członkowskie były stosunkowo wysokie: składka roczna wynosiła sześć rubli a samo wpisowe połowę tej kwoty. Było to zapewne jednym z powodów stopnienia, po początkowym entuzjazmie, liczby członków do 126 (dane z lat 1903 i 1907).

Na wycieczkach badali... Wartę

Tymczasem działalności wodniackiej nie można było kontynuować bez własnej bazy nad wodą i sprzętu pływającego. Pierwsza przystań powstała na prawym brzegu Warty, a plac i szopę na sprzęt udostępnił nieodpłatnie zaraz po pierwszym zebraniu organizacyjnym wodniaków Franciszek Borowski. Jak zanotował w swojej pracy „Wioślarstwo w koninie w latach 1900-1978” Maciej Łuczak, składka członkowska wynosiła wówczas pięć rubli rocznie i jeden rubel wpisowego.

Warto podkreślić, że wśród celów towarzystwa znalazło się nie tylko pływanie i popularyzacja wioślarstwa, ale też organizowanie wycieczek, urządzanie zabaw, wykładów, odczytów, koncertów, przedstawień amatorskich, prowadzenie czytelni oraz popularyzowanie... jazdy na łyżwach.

Podczas wycieczek (jeszcze w 1900 roku zorganizowano pierwszą taką wyprawę do Koła, a kilka miesięcy później do Pyzdr), nie tylko zwiedzano zabytki, ale badano na przykład koryto Warty, czego zwieńczeniem było sporządzenie dokładnej mapy hydrograficznej tej rzeki na odcinku od Sieradza do Prosny.

Wodniacy na łyżwach

Od początku KTW współpracowało z innymi towarzystwami wodniackimi. Na przykład w sierpniu 1905 r. koninianie wzięli udział w regatach, zorganizowanych przez Kaliskie Towarzystwo Wioślarskie. Jeden z biegów wygrała sześciowiosłowa łódź z Konina z załogą w składzie: Józef Tomassi, Józef Jankowski, Józef Świnecki, Alfred Walter, Jerzy Czaplicki, Leon Jaehnke i sternik Eryk Stokowski.