Kiedy po rzece pływały parostatki, a do Warty skakano z trampoliny

Po południu na Warcie odbyły się zawody wioślarskie, w których - obok wodniaków z KTW - wziął udział Związek Rezerwistów, Związek Strzelecki, Harcerska Drużyna Żeglarska oraz Policyjny i Robotniczy Klub Sportowy. Takie zawody cieszyły się dużym powodzeniem wśród mieszkańców, którzy tłumnie ściągali nad rzekę kibicować wodniakom, nawet jeśli to były tylko zawody wewnątrzklubowe, jakie organizowano po kilka razy w ciągu jednego sezonu. Odbywały się na niedużych dystansach, jak w lipcu 1937 r., kiedy zawodnicy mieli do pokonania 1600 metrów z przystani KTW do Kurowa.

Z hangaru chlewik

Ostatnim przed wojną prezesem Konińskiego Towarzystwa Wioślarskiego, które w 1939 roku liczyło 240 członków, był Władysław Brzozowski. Niemcy przejęli budynek i majątek KTW i użytkowali go, po znacznym uzupełnieniu sprzętu, aż do końca okupacji. Choć w 1946 roku sąd wydał decyzję przywracającą KTW prawo własności do przystani, budynku i części sprzętu, członkowie Towarzystwa nie byli w stanie tego wyegzekwować. Przystań użytkowała sekcja wioślarska Związku Walki Młodych, która przejęła sprzęt sprowadzony przez Niemców, a w budynku zainstalował się Powiatowy Oddział Informacji i Propagandy. Później urządzono tu Bibliotekę Ludową, a na protesty i odwołania zarządu KTW nikt nie reagował.

W latach 1948-1949 Służba Polsce zbudowała wzdłuż brzegów Warty wysokie wały przeciwpowodziowe, które - chroniąc od tej pory miasto przed powodzią - doprowadziły do zniszczenia przystani gimnazjalnej i wymusiły rozebranie policyjnej. Sprzęt KTW rozparcelowano, a hangar na łodzie został w 1952 r. - jak pisze Maciej Łuczak - po cichu rozebrany, a z jego desek wybudowano ustępy w parku i chlewy przy ulicy Kościuszki.

LOK w siedzibie KTW

Po odwilży, jaką przyniósł kryzys i przełom polityczny 1956 r., Konińskie Towarzystwo Wioślarskie zostało reaktywowane. Stanowisko prezesa zarządu powierzono doktorowi Władysławowi Pałysowi, ówczesnemu dyrektorowi Szpitala Powiatowego w Koninie, sekretarzem został Zygmunt Kubiszewski, a skarbnikiem Józef Rogacki. Jednak budynek KTW był już wtedy użytkowany przez Ligę Przyjaciół Żołnierza, która zgadzała się go opuścić tylko pod warunkiem otrzymania innego lokum.

Pozbawieni siedziby starsi w większości panowie zrezygnowali z dalszej działalności, czego skutkiem była likwidacja KTW w marcu 1978 r. Miesiąc później budynek Towarzystwa wraz z przyległym terenem kupiła Liga Obrony Kraju (powstała w 1962 roku w miejsce Ligi Przyjaciół Żołnierza), która użytkuje go do dziś.

W latach osiemdziesiątych działała w Koninie sekcja wioślarska klubu sportowego Energetyk przy ZE PAK, ale w 1987 zakończyła swoją działalność. Obecnie tradycje KTW kontynuuje Koniński Klub Kajakowy i Sportów Wodnych Ligi Obrony Kraju, który powstał w listopadzie 2007 grupa. Jego założycielami byli: Leonard Paczesny, Stanisław Zieliński (obecny prezes), Bogumił Marciniak (wiceprezes) i Rajmund Kaszkowiak (bosman). Siedzibą klubu jest hangar w budynku Ligi Obrony Kraju przy ulicy Zofii Urbanowskiej w Koninie.

Bieżące informacje na temat jego działalności znajdują się na stronie kajaki.konin.pl

Robert Olejnik

Tekst powstał na podstawie opracowania Macieja Łuczaka „Wioślarstwo w Koninie w latach 1900-1978”, opublikowanego w 1986 roku w Roczniku Naukowym AWF w Poznaniu w zeszycie nr 35. Z pełną jego treścią można się zapoznać na stronie internetowej Konińskiego Klubu Kajakowego i Sportów Wodnych LOK Konin (www.kajaki.konin.pl), z której pochodzą również publikowane zdjęcia.