W samym środku maratonu. Rok wyborów, odejść i protestów

I politycznie, i społecznie, był to intensywny i emocjonujący rok. Przeżyliśmy w nim podwójne wybory, ale sporo działo się również w polityce lokalnej.

Rok 2019 był środkiem wyborczego maratonu, który rozpoczął się ponad dwanaście miesięcy temu wyborami samorządowymi, a zakończy się wiosną 2020 rok wyborami prezydenckimi. W maju głosowaliśmy w wyborach do Parlamentu Europejskiego i te wybory nasz region przegrał. Żaden z kandydatów z naszego regionu nie zdobył tak ważnego dla Konina i regionu mandatu europosła, który zadbałby o interesy wschodniej Wielkopolski w procesie transformacji energetycznej. Ta powoli staje się faktem - w sierpniu ZE PAK poinformował o planach przekształcenia kolejnego bloku do spalania biomasy oraz stworzenia farmy fotowoltaicznej na terenach pokopalnianych. Rok 2019 nie przyniósł przełomu w kwestii odkrywki Ościsłowo, której los wciąż nie jest pewny.

W październiku koninianie do urn ruszyli drugi raz, tym razem głosując w wyborach krajowych. Wygrał PiS, zdobywając w naszym okręgu pięć mandatów, tyle samo, co wcześniej. Zyskał PSL i Lewica, odbierając mandaty Koalicji Obywatelskiej i Kukiz'15. W Senacie triumfowała Margareta Budner, drugi raz z rzędu, zdobywając jako jedyny reprezentant PiS mandat w Wielkopolsce.

Sporo działo się też w lokalnej polityce, był to bowiem pierwszy rok rządów nowego prezydenta Konina i nowej Rady Miasta. Tarć było dużo - w marcu z członkostwa w klubie KO zrezygnował Janusz Zawilski, osłabiając i tak już chwiejną pozycję ugrupowania prezydenta Piotra Korytkowskiego. Tąpnęło w czerwcu, gdy Rada Miasta, głosami PiS i części radnych niezależnych nie udzieliła absolutorium prezydentowi za wykonanie budżetu z 2018 roku. 

Dalszą konsekwencją tego wydarzenia był koniec ery Wiesława Steinke. W lipcu wieloletni przewodniczący Rady Miasta o mały włos zostałby odwołany ze swojej funkcji. Uratował go jego własny unik - złożenie rezygnacji, po której, w kontrowersjach, zakończona została sesja. Kilkunastodniową przerwę Koalicja Obywatelska wykorzystała na dogadanie się z Lewicą i oddanie jej stanowiska przewodniczącego. Został nim Tadeusz Wojdyński, a polityczna sytuacja w mieście jakby się ustabilizowała.

Równie gorąco było poza politycznymi salonami. Wiosną miasto, jak i cały kraj, żyło strajkiem nauczycieli. Zamknięte i oflagowane szkoły, żółto-czarne plakaty i pomarańczowe wykrzyniki - to symbole tamtego czasu. W maju, po publikacji filmu braci Siekielskich pt. ,,Tylko nie mów nikomu" uwaga regionu przeniosła się do Lichenia. Przed tamtejszą bazyliką zasłonięty został pomnik ks. Makulskiego, jej budowniczego, oskarżonego w filmie o pedofilię. 

Latem po raz kolejny w naszym regionie stanął Obóz dla Klimatu. Jego aktywiści próbowali wejść na teren kopalni, zostali jednak zatrzymani przez policję. We wrześniu przez Konin przeszedł drugi Marsz Tolerancji. Znów obyło się bez ekscesów, tak dobrze znanych z innych miast Polski, choć przy trasie marszu stanęła kontrmanifestacja.

Jesienią miasto żyło sprawą śmiertelnego postrzelenia 21-letniego Adama C. (więcej o tym w kryminalnym podsumowaniu 2019 roku). Dużo niepewności wprowadziły również negocjacje lekarzy z oddziałów ortopedii i neurologicznego. Groźba zamknięcia oddziałów, wisząca przez kilka tygodni nad Koninem, została rozwiana dopiero w ostatnich dniach tego roku.