Żeby zboże nie spłonęło

Na przełomie lipca i sierpnia na wsi zaczynają płonąć ścierniska, zboże na pniu, słoma po kombajnie, maszyny rolnicze, stogi, stodoły, szopy i budynki mieszkalne. Strażacy przypominają o zachowaniu zasad bezpieczeństwa w czasie żniw i omłotów.

Całoroczny wysiłek, nierzadko dorobek całego życia rolnika, zostaje zaprzepaszczony w ciągu kilku chwil – często z winy człowieka. Aby uniknąć tych tragedii, wystarczy przestrzegać zasad profilaktyki pożarowej.

Samochody ciężarowe i ciągniki muszą posiadać co najmniej kilogramowe gaśnice. Kombajny zbożowe należy wyposażyć w sprzęt gaśniczy zgodnie z instrukcja obsługi, a jeśli jej nie ma, w gaśnicę minimum 2-kilogramową. Sprzęt gaśniczy powinien być poddawany przeglądom technicznym i czynnościom konserwacyjnym w punktach serwisowych.

Ustawiając stertę lub stóg musimy pamiętać o zachowaniu minimalnej odległości: 100 m od lasów i terenów zadrzewionych, 30 m od budynków wykonanych z materiałów palnych, od torów kolejowych i dróg publicznych, od urządzeń i przewodów linii elektrycznych wysokiego napięcia oraz 20 m od budynków wykonanych z materiałów niepalnych i dachach o pokryciu co najmniej trudno zapalnym. Odległość między stertami, stogami stanowiącymi różne strefy pożarowe winna wynosić co najmniej 30 m.

Ponadto wokół stert i stogów należy wykonać i utrzymywać powierzchnię o szerokości, co najmniej 2 m w odległości 3 m od ich obrysu, pozbawioną materiałów palnych. Strefa pożarowa sterty lub stogu z palnymi produktami roślinnymi nie może przekraczać powierzchni 1000 m 2 lub kubatury 5000 m 3. Produkty rolne należy składować w sposób uniemożliwiający ich samozapalenie. W przypadku konieczności składowania produktów niedosuszonych np. siana, należy co pewien czas sprawdzać ich temperaturę. Stwierdzenie wzrostu temperatury to znak rozpoczęcia procesów gnilnych prowadzących do samozapłonu. Takie siano należy rozrzucić, przewietrzyć i dosuszyć.

Obowiązujące przepisy w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów stanowią, że wypalanie słomy i pozostałości roślinnych na polach jest dopuszczalne, ale tylko w przypadku, gdy spełnionych zostanie szereg warunków, które niestety nie zawsze są respektowane. Spalanie może odbywać się w odległości nie mniejszej niż 100 m od zabudowań gospodarczych czy mieszkalnych, miejsc ustawienia stert i stogów, lasów oraz zboża na pniu. Ponadto każdorazowo musi być zapewniony stały nadzór miejsca wypalania. Bezpieczeństwo znacznie podniesie wykonanie pasów zmineralizowanej gleby ograniczających miejsce wypalania. Niedopuszczalne jest wypalanie w bezpośrednim sąsiedztwie dróg publicznych. Ulatniające się kłęby dymu ograniczają widoczność i stwarzają zagrożenie dla poruszających się pojazdów.

Ustawa o ochronie przyrody jednoznacznie zabrania wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów.

Jeśli już dojdzie do powstania pożaru, należy natychmiast powiadomić osoby znajdujące się w strefie zagrożenia, zaalarmować straż pożarną (telefonicznie na numer 998, 112 lub za pomocą syreny alarmowej usytuowanej przy remizie OSP) i przystąpić do likwidacji pożaru za pomocą podręcznego sprzętu gaśniczego oraz do ewakuacji zwierząt i mienia. W przypadku pożaru zboża na pniu ograniczyć rozprzestrzenianie się ognia poprzez wykoszenie zboża i oboranie terenu zagrożonego.