opinia
Z koniem w herbie 2/6
Dodano:
Od Wigilii, przez kilka najbliższych dni, będziemy prezentować Konin sprzed lat. To filmowy powrót do przeszłości. Oto kolejna odsłona "Z koniem w herbie". Zobaczcie.Odcinek 2.
Od Wigilii, przez kilka najbliższych dni, będziemy prezentować Konin sprzed lat. To filmowy powrót do przeszłości. Oto kolejna odsłona "Z koniem w herbie". Zobaczcie.Odcinek 2.
Historię powstania filmu relacjonuje Andrzej Moś z Konińskiego Domu Kultury. Film dokumentalny „Z koniem w herbie” powstał w 1988 roku na zamówienie prezydenta Konina z okazji 15 - ecia Amatorskiego Klubu Filmowego „Muza”, a jego produkcja była koordynowana przez Koniński Dom Kultury.
Była to praca zbiorowa konińskich filmowców ( realizacja i zdjęcia: Antoni Sieńkowski, Andrzej Moś, współpraca: Janusz Koprowski, Zbigniew Murawski, Grzegorz Kaczorkiewicz, Marek Ptak ), którym pomagali przyjaciele z TV Poznań: Antoni Antkowiak (scenariusz, część zdjęć), Róża Wojta (montaż), Franciszek Mazur (dźwięk), Stanisław Kalisz (komentarz). Lektorką była Maria Wróblewska (nie występuje w napisach filmu), popularna w latach 70-tych spikerka telewizyjna, której głos był znany nie tylko w Wielkopolsce. Konsultacji historycznej podjął się Piotr Rybczyński, wtedy młody historyk i pracownik Archiwum Państwowego w Koninie. Również dzięki jego zabiegom udało się na taśmie filmowej utrwalić unikatowe i cenne dokumenty związane z historią miasta przechowywane w Archiwum Państwowym w Poznaniu. Film ten, wykonany na taśmie 16mm zamknął filmową epokę w historii AKF „Muza”, która rozpoczęła się w 1974 roku realizacją filmu „Ziemia przemian i przyszłości”. W KDK zrealizowano jeszcze na czarno - białej „szesnastce” profesjonalny dokument „Moja Atlantyda”, natomiast twórczość amatorską opanował już całkowicie zapis wideo.
W warstwie wizualnej cały film, jak i te posegregowane „odrzuty”, stanowią dziś wielką wartość dokumentalną. Jest na tych ujęciach zarejestrowany widok miasta i jego infrastruktury z końca epoki „realnego socjalizmu” - są budynki i obiekty, których już nie ma (np. brykietownia w Marantowie), fragmenty miasta, które uległy przemianie ( Plac Wolności, ul. Warszawska), inne osiedla dopiero powstawały ( np. Chorzeń). Niekiedy, oglądając ujęcia filmu (np. stacji PKP) towarzyszy nam refleksja, że czas zatrzymał się w miejscu.
Utrwalono również wizerunki osób zasłużonych dla lokalnej społeczności, chociażby ojca konińskiej szermierki Zenona Ryszewskiego, seniorów w czasie spotkaniaTowarzystwa Przyjaciół Konina oraz wiele anonimowych osób, których już nie ma wśród nas, albo też wtedy, ponad 25 lat temu, uśmiechają się do kamery, jako uczniowie czy… przedszkolaki.
Historię powstania filmu relacjonuje Andrzej Moś z Konińskiego Domu Kultury. Film dokumentalny „Z koniem w herbie” powstał w 1988 roku na zamówienie prezydenta Konina z okazji 15 - ecia Amatorskiego Klubu Filmowego „Muza”, a jego produkcja była koordynowana przez Koniński Dom Kultury.
Była to praca zbiorowa konińskich filmowców ( realizacja i zdjęcia: Antoni Sieńkowski, Andrzej Moś, współpraca: Janusz Koprowski, Zbigniew Murawski, Grzegorz Kaczorkiewicz, Marek Ptak ), którym pomagali przyjaciele z TV Poznań: Antoni Antkowiak (scenariusz, część zdjęć), Róża Wojta (montaż), Franciszek Mazur (dźwięk), Stanisław Kalisz (komentarz). Lektorką była Maria Wróblewska (nie występuje w napisach filmu), popularna w latach 70-tych spikerka telewizyjna, której głos był znany nie tylko w Wielkopolsce. Konsultacji historycznej podjął się Piotr Rybczyński, wtedy młody historyk i pracownik Archiwum Państwowego w Koninie. Również dzięki jego zabiegom udało się na taśmie filmowej utrwalić unikatowe i cenne dokumenty związane z historią miasta przechowywane w Archiwum Państwowym w Poznaniu. Film ten, wykonany na taśmie 16mm zamknął filmową epokę w historii AKF „Muza”, która rozpoczęła się w 1974 roku realizacją filmu „Ziemia przemian i przyszłości”. W KDK zrealizowano jeszcze na czarno - białej „szesnastce” profesjonalny dokument „Moja Atlantyda”, natomiast twórczość amatorską opanował już całkowicie zapis wideo.
W warstwie wizualnej cały film, jak i te posegregowane „odrzuty”, stanowią dziś wielką wartość dokumentalną. Jest na tych ujęciach zarejestrowany widok miasta i jego infrastruktury z końca epoki „realnego socjalizmu” - są budynki i obiekty, których już nie ma (np. brykietownia w Marantowie), fragmenty miasta, które uległy przemianie ( Plac Wolności, ul. Warszawska), inne osiedla dopiero powstawały ( np. Chorzeń). Niekiedy, oglądając ujęcia filmu (np. stacji PKP) towarzyszy nam refleksja, że czas zatrzymał się w miejscu.
Utrwalono również wizerunki osób zasłużonych dla lokalnej społeczności, chociażby ojca konińskiej szermierki Zenona Ryszewskiego, seniorów w czasie spotkaniaTowarzystwa Przyjaciół Konina oraz wiele anonimowych osób, których już nie ma wśród nas, albo też wtedy, ponad 25 lat temu, uśmiechają się do kamery, jako uczniowie czy… przedszkolaki.
Przeczytaj również:Jeszcze raz "Z koniem w herbie"
