Wernisaż malarstwa Kazimierza Białkowskiego "KONIN wczoraj"

CKiS zaprasza 19 stycznia o g. 18.00 na wernisaż malarstwa Kazimierza Białkowskiego „Konin wczoraj”.

„Zapraszamy na spacer po Koninie, namalowanym przez Kazimierza Białkowskiego, po ulicach miasta, którego już nie ma, ale i takich, które wciąż jeszcze można zobaczyć na własne oczy.

Kazimierz Białkowski utrwalił widoki starego Konina, jak zwykliśmy nazywać tę część miasta, zwiewnymi akwarelami, w pastelowych kolorach, pozostawiającego za mgiełką nostalgii miejsce na domysł. Spacer możemy zacząć choćby od rynku, na którym - obok najstarszej w mieście kamienicy, zbudowanej w XVI w. przez Jana Zemełkę - wciąż jeszcze stoi dom Barucha Migdała, gdzie przed wojną koninianie kupowali lody. Niski, przysadzisty, przypominał kształtem wiejską chatynkę, więc został zastąpiony przez wyższy budynek, bardziej pasujący do miejskiej zabudowy rynku.

Na akwareli Kazimierza Białkowskiego ulica Ogrodowa (dzisiaj Obrońców Westerplatte) wciąż jest taka, jaką oglądała ją przez lata z okien swojego dworku Zofia Urbanowska, a przy ulicy Wodnej nadal stoi - choć już podparty wielkimi drągami - budynek dawnego więzienia, po którym dzisiaj nie ma już żadnego śladu. Niczym czarodziejską różdżką artysta przywrócił też swoim pędzlem na dawne miejsce cerkiew prawosławną, w której przez kilkadziesiąt lat modlili się żołnierze kargopolskiego pułku dragonów. Dzisiaj już jej nie ma, podobnie jak drewnianego mostu, z którego można ją było podziwiać, a łączącego niegdyś rynek czyli plac Wolności z ulicą Słupecką, dzisiaj noszącą imię Wojska Polskiego. Po swojemu utrwalił też Kazimierz Białkowski koniński dworzec kolejowy z lat dwudziestych ubiegłego wieku, tak beztrosko usunięty z miejskiej przestrzeni pół wieku później.

Próżno szukać na tych obrazach bulwarów nadwarciańskich, nie widać jednego nawet samochodu ani ścigających się z czasem ludzi. Jest za to drewniany dom, są konińskie podwórka i zaułki, pompy, z których koninianie czerpali wodę, i drewniane schody z galeryjkami, pozwalające na wspięcie się do mieszkań na pierwszym piętrze, rzadziej – jak to było w przypadku kamienicy Stefanii Essowej – na wyższą kondygnację.

Poprzez te wszystkie detale i szczególiki oraz emanujący z obrazów spokój akwarele Kazimierza Białkowskiego przenoszą nas w świat, którego już nie ma, w czasy kiedy Konin był spokojnym małym miasteczkiem”. Robert Olejnik

„Kazimierz Białkowski od wielu lat dokumentuje zmieniający się charakter naszego miasta. Jego szkice i akwarele w plastyczny sposób zatrzymują wspomnienia o Koninie. Autor robi to w bardzo przekonujący sposób, umiejętnie i nieostentacyjnie, nasycając swoje prace nie tylko prostą relacyjnością, ale i głęboko nostalgicznym charakterem. W ten sposób otrzymujemy narrację w czasie przeszłym, zarówno obiektywną, jak i osobistą, która w skromy sposób wypełnia lukę istniejącą w opisie Konina w ramach tradycji malarskiej”. Robert Brzęcki

Kazimierz Białkowski urodził się w 1945 r. W Koninie zamieszkał w roku 1947. Z zawodu jest technikiem górnikiem, z zamiłowania – malarzem. Brał udział w wielu plenerach, prace prezentował na wystawach regionalnych, laureat Konkursu plastycznego im. Władysława Reymonta oraz Przeglądu Twórczości Plastycznej „O Złotą Sztalugę”, organizowanego przez CKiS w Koninie.

Wystawę można oglądać do 24 lutego.