wernisaż Męskie Obszary Sztuki

Na wystawę składają się obiekty fotograficzne i rzeźby autorstwa Wojciecha Beszterdy i Małgorzaty Kopczyńskiej.
 
3. edycja Męskich Obszarów Sztuki dotyczy militarnego wymiaru naszej kultury, która tak się składa, że dotyczy raczej społecznej aktywności mężczyzn – stwierdzają kuratorzy Tomasz Czyżewski i Robert Brzęcki.
Praca Wojciecha Beszterdy odwołuje się do jednostkowego doświadczenia wojennego, z kolei prace Małgorzaty Kopczyńskiej to próba sięgnięcia do aktywności wojskowej w czasie pokoju.
 
H. GLÄSSEL
Lato 2008 roku. W lesie niedaleko Piły odkryto zwłoki. Bez mogiły, przysypane tylko cienką warstwą ziemi. Okazało się, że jest to ciało niemieckiego żołnierza z okresu II wojny światowej. (…) Nie znaleziono przy nim żadnych dokumentów ani identyfikatora. W resztkach żołnierskiego munduru znaleziono za to kasetę z filmem. Filmem, który przeleżał w ziemi przeszło 60 lat.
 
Ten małoobrazkowy film Agfy, Isopan 17 był zwinięty do wnętrza kasety, co oznaczało, że był naświetlony. Na kasecie widniał wydrapany napis H. GLÄSSEL. To był jedyny znak tożsamości znalezionych zwłok. Chyba, że…? Pozostawały jeszcze do odkrycia utajone obrazy zapisane na filmie. Odbyłem wiele konsultacji na temat tego, jak należy z tym filmem postąpić. (…) Wykonując wiele prób i uwzględniając wszystkie poprawki, wywołałem go.
Uzyskałem ślady fotograficznej materii. Być może kryją się w nich strzępy konkretnych obrazów, które przeszło 60 lat przeleżały w ziemi. Mogłem, analizując te obrazy, snuć domysły, doszukiwać się zarysów realnych przedstawień, starać się przywoływać je ze swojej pamięci. (…)
 
Moje decyzje pozwoliły uratowanym obrazom zaistnieć. Eksponuję je jako negatywy naniesione na szyby. Jako abstrakcyjne obrazy z realnymi przedstawieniami. Fotografie, które zamknięte w szklanych gablotach, uratowane od całkowitej zagłady, mogą dalej trwać w swoim stanie „utajenia”. (Wojciech Beszterda)
 
Drony w Galerii
 
Formy dronów - samolotów szpiegowskich przyciągnęły moją uwagę początkowo z czysto estetycznych względów, podobnie jak to ma miejsce, kiedy oglądam udany wzorniczo produkt typu fotel, czajnik czy wyciskacz do cytryn.
 
Jednak po chwili, w momencie uświadomienia sobie, że owe bezzałogowe maszyny latające, które początkowo miały być tylko zwiadowcami, przekształciły się w „bezzałogowych” zabójców, ich nowoczesna gracja przestała na mnie robić wrażenie. Tym bardziej, że ich bezosobowość jest umowna, są gdzieś przecież piloci - operatorzy, którzy siedząc w komfortowych fotelach w swoich jednostkach oddalonych o tysiące kilometrów od miejsc, w których prowadzone są działania wojenne, po rozpoznaniu wroga na ekranie komputera i ostatecznym zlikwidowaniu go (co kojarzy mi się trochę z bardziej dorosłą ale jednak grą komputerową), idą do domu na kolację. Prawdopodobnie nie zawsze spokojni, ale jednak po którymś razie chyba nieco przytępieni przez rutynę.
 
Z dronem, jak z egzekutorem, trudno walczyć. (…) Jest symbolem fatum, wyroku losu, którego, jak w greckiej tragedii nie sposób uniknąć, bo musi się wypełnić.
 
Moje rzeźby „drony” to surowe betonowe nieloty, świadomie pozbawione przeze mnie specyficznej lekkiej „gracji” ich pierwowzorów. Nie daję im nawet cienia złudzenia, że są stworzone po to, by lecieć i siać zniszczenie. Mimo to, spiskują (…) Nie dają za wygraną...
Na zdjęciach w katalogu nie ujawniam ich formy, pokazuję tylko fragmenty powierzchni, pokryte świetlistym kamuflażem. (Małgorzata Kopczyńska)

Projekt MOS realizowany przez Dział Sztuki Muzeum Regionalnego w Kutnie i Galerię CKiS „Wieża Ciśnień” w Koninie.
Wystawę można oglądać do 30 listopada.