Wernisaż Marcina Derdy - Hommage

W nowych pracach Marcina Derdy mamy do czynienia z właściwą jemu sublimacją w sztuce i wychyleniem w stronę abstraktu i symbolu. „Hommage” to opowieść o drodze wypełnionej znaczącymi spotkaniami i śladami, jakie zostają z nami, kiedy już kogoś nie ma.

Marcin Derda urodził się w 2000 r. w Koninie. Jest absolwentem Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Kościelcu (2020), obecnie studentem Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu na wydziale rzeźby i mediacji sztuki.

Zajmuje się głównie rzeźbą, malarstwem i fotografią. Jego zainteresowania oscylują pomiędzy wspomnieniami, marzeniami, pragnieniami, zapamiętanymi lub wyobrażonymi krajobrazami. Lubi korzystać z decyzji, które już zostały podjęte, przestrzeni, które zostały zdefiniowane, obiektów, które zostały odrzucone. Korzysta z otaczającego go świata nie w sposób bezpośredni, lecz poprzez czerpanie z jego fragmentów.

Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2020), Stypendysta Prezydenta Miasta Wrocławia (2020/21), zdobywca m.in.: I Nagrody na Ogólnopolskim Przeglądzie malarstwa, rysunku i rzeźby - Dłużew (2019), III Nagrody na IV Ogólnopolskim Biennale „Figury Ciała”- Poznań (2019), II Nagrody na I Ogólnopolskim Biennale Fotografii Użytkowej OBRAZY W SŁUŻBIE - Poznań (2018), Złotego medalu Fotoklubu RP (2018).

Prezentował swoje prace na kilku wystawach indywidualnych oraz kilkunastu zbiorowych.

„Obrazy subtelnie, ale też namiętnie  prowadzone przez barwne poszukiwania ze świadomością materii i znaczeń przypisanych do medium mnie odsyłają również do idei Martina Bubera wyrażonej jako „bezdomność” vs. „zadomowienie” zakładającej, że spotkać samych siebie można wyłącznie w samotności. A w czasie „bezdomności” nieuniknione staje się szukanie odpowiedzi na pytanie: Kim jestem?
Całość wystawy staje się precesją myśli wyrażonych spacerem rozterek: Ku czemu jest zwrócone moje Ja? Jak nie zgubić siebie w świecie? Czy człowiek z człowiekiem jest najważniejszym faktem egzystencjalnym? Jak być z drugim człowiekiem przedmiotowo, użytecznie i skutecznie, czy być z nim podmiotowo, dialogicznie i relacyjnie? Odpowiedź wydaje mi się jednoznaczna. To perspektywa dialogiczna na życie i świat, bycie dla siebie i Innego człowieka skutkuje „istnieniem Pomiędzy”. To nieustanne odtwarzane Pomiędzy wydaje się najsilniej do mnie przemawiającym tropem wystawy. I mimo, że w każde spotkanie jest jednocześnie wmontowane rozstanie, to najważniejsze jest to, co Pomiędzy”.
(Fragment tekstu pt. STRUKTURA SPOTKANIA, STRUKTURY ROZSTANIA)
Robert Brzęcki

wernisaż 10 grudnia g. 18.00, Galeria CKiS Wieża Ciśnień
wystawa czynna do 7 stycznia 2022 r.