Dwanaście uratowanych kaczek znalazło azyl w Parku Chopina

Zobaczyła informację o likwidacji hodowli kaczek i nie wahała się ani chwili. Magdalena Krysińska-Kałużna wykupiła dwanaście pozostałych jeszcze zwierząt i z pomocą przyjaciół umieściła je w Parku im. F. Chopina w Koninie.

Kaczki żyły wcześniej na jednym z gospodarstw. Jego właścicielka postanowiła jednak zlikwidować hodowlę i zaczęła je sprzedawać. - Nie wszystkie kaczki udało mi się wykupić, bo już część ptaków w tym gospodarstwie została wcześniej zamówiona na mięso i ich los był przesądzony. Zgodzono mi się sprzedać pozostałe. Te kaczki nie miały tam źle w porównaniu ze zwierzętami, które są na dużych fermach. Mogły sobie chodzić, widziały światło słoneczne - relacjonuje Magdalena Krysińska-Kałużna.

Po co w ogóle ratować zwierzęta, które hodowane są specjalnie na mięso? - Bo można uratować - odpowiada po prostu pani Magdalena. - Trzeba się raczej zastanowić, dlaczego mielibyśmy tego nie robić. Jako dzieci lubimy czytać „Doktora Dolittle”, jesteśmy zafascynowani możliwością porozumiewania się ze zwierzętami, nie tylko dla osób wierzących ważną postacią jest św. Franciszek. Ale gdy sami mamy mieć głębszą, nieprzedmiotową relację ze zwierzętami, to często nie mamy na to czasu. Nie myślimy o tym, że te, które zabijamy i zjadamy, są tak samo inteligentne i tak samo cierpią, jak psy i koty. I zasługują na takie samo, przynajmniej wolne od bólu, traktowanie. Zasługują na zapewnienie im możliwości funkcjonowania, jakie zwierzęta danego gatunku mają w naturalnych warunkach, gdzie na przykład kury mogą „kąpać się” w piasku. 

Jak przekonuje, zwierzęta są niesamowitymi istotami, a poziomu ich rozwoju jeszcze do końca ludzie nie rozumieją. - W kontekście naszego myślenia o zwierzętach ciekawa może być informacja, że rozszyfrowano język piesków preriowych (badania nad nim prowadzi od ponad 30 lat prof. Con Slobodchikoff). Okazuje się, że ten język jest  niezwykle rozwinięty. Pieski preriowe potrafią opisać, czy ktoś (np. zbliżający się człowiek) jest duży, czy mały, w jakim kolorze ma ubrania. Opisują nawet kształty, z którymi wcześniej nie miały styczności. Ich język ma kilka „dialektów”. Może niedługo okaże się, że będziemy w stanie zrozumieć, co mówi do nas pies, kot albo właśnie kaczka. Może wtedy będzie nam trochę trudniej traktować zwierzęta gospodarskie przedmiotowo.

Uratowane dwanaście kaczek znalazło azyl w Parku im. F. Chopina. Według pani Magdaleny to może być nowy pomysł na konińskie mini-zoo. Zamiast rekreacji - pomoc. - Wiedziałam, że nasz park jest otwarty na zwierzęta, które potrzebują pomocy - zdarzało mi się przywozić tam ranne ptaki. Funkcjonowanie konińskiego mini-zoo w większym jeszcze stopniu jako azylu dla potrzebujących pomocy zwierząt miałoby duży walor edukacyjny i mogłoby jeszcze bardziej wyróżniać to miejsce. Osoby, które zajmują się zwierzętami w parku są bardzo życzliwe i myślę, że byłyby otwarte na taki pomysł. 

A znalezienie pomocy dla potrzebujących zwierząt wcale nie jest łatwe. Magdalena Krysińska-Kałużna coś o tym wie, bo regularnie stara się ratować te, które są w jakiś sposób zagrożone. - Znalezienie osoby odpowiedzialnej za to, żeby zająć się zwierzęciem, jest długotrwałe - przekonuje. 

Kaczki w Parku im. F. Chopina czują się, mimo zimowej pory, świetnie. - Byłam u nich dzisiaj. Pływają i myślę, że są zadowolone z życia. Pozostałe ptaki chyba je zaakceptowały i kaczki mają się dobrze - mówi z uśmiechem pani Magdalena. - W imieniu ich i swoim chciałabym bardzo podziękować kierownikowi i pracownikom zwierzyńca oraz wszystkim osobom, które nam pomogły.

fot. M. Krysińska-Kałużna