Czy Konin poradzi sobie z bezrobociem podobnie jak Zabrze?

Kilkadziesiąt tysięcy ludzi straciło tam dwadzieścia lat temu pracę, a bezrobocie sięgnęło 23 procent. Dzisiaj w kopalni funkcjonuje muzeum a miasto oferuje inwestorom setki hektarów terenów inwestycyjnych. Czy możemy pójść w ślady Zabrza?

Piszę o Zabrzu, bo będzie jednym z przykładów udanego wyjścia z zapaści gospodarki opartej głównie na węglu podczas konferencji „Konin. Powrót do przyszłości”, jaka odbędzie się w poniedziałek w Młodzieżowym Domu Kultury. - Koniec dwudziestego wieku był bardzo trudny dla miasta. Pozamykano prawie wszystkie kopalnie. Ogromne trudności przeżywały zakłady obsługujące przemysł ciężki. – ocenia Arkadiusz Borek, prezes zarządu Instytutu Gospodarki Nieruchomościami.

Kłopoty Zabrza zaczęły się dużo wcześniej niż w Koninie. Z tego, że węgiel się kończy, zdawano tam sobie sprawę jeszcze przed zmianą ustrojową w 1989 r. Ta wiedza na niewiele się jednak zdała, bo reforma Balcerowicza zaskoczyła również Śląsk. Upadły nie tylko kopalnie, ale i przedsiębiorstwa branży spożywczej jak Zakłady Zbożowe czy Browary Górnośląskie. Bezrobocie przekroczyło wtedy 23 proc.

Jednak z czasem duże przedsiębiorstwa przystosowały się do reguł rynkowych, w Zabrzu otwarto pierwszą w Polsce prywatną kopalnię węgla kamiennego i powstało mnóstwo prężnych małych i średnich przedsiębiorstw. - Ogromnym atutem miasta okazały się świetnie przygotowane kadry, zaplecze techniczne, doświadczenie - twierdzi Arkadiusz Borek. - Dzisiaj w gospodarce Zabrza dominuje silny przemysł chemiczny, elektromaszynowy, budowlany, spożywczy oraz szybko rozwijające się usługi.

Czy możemy porównywać się z Zabrzem, które liczy obecnie ponad dwa razy tyle mieszkańców co Konin, ma tradycje przemysłowe sięgające dziesięcioleci przed uruchomieniem konińskiej kopalni oraz tradycje kardiochirurgii sygnowane nazwiskiem prof. Religi?