Jubileuszu nie będzie. FUGO (dawniej KZN) przechodzi do historii

Do transportu wielkogabarytowych konstrukcji stalowych zakupiono nabrze­że portowe przy Warcie, co pozwoliło na transportowanie produkowanych wyrobów drogą wodną do por­tów Morza Bałtyckiego.

Grecja i Indie

W 1995 r. FUGO podpisała kontrakt na dostawę przenośników taśmowych dla odbiorcy greckiego, dwa lata później weszło z tym asortymentem do Indii, a następnie do innych poza górnictwem odkrywkowym branż: energetyki i przemysłu ce­mentowego.

Następcami Stanisława Mądroszyka byli Edward Witkowski (1995-1998) i Wojciech Staszak (1998-2004). W tym czasie fabryka nawiązała współpracę z norweską firmą, wykonując dla niej konstrukcje pływają­cych gospodarstw rybackich, przeznaczonych do przemy­słowej hodowli łososia. W 2000 r. FUGO wykonała pierwszy most na Warcie w Poznaniu, łączący dwie nitki autostrady A2. W ciągu kolejnych trzech lat fabryka wyprodukowała około 6500 ton konstrukcji stalowych różnych mo­stów, między innymi w ciągu Trasy Siekierkowskiej w Warszawie i na Wiśle w Płocku.

W tym czasie FUGO wciąż świadczyła usługi na rzecz konińskiej i innych kopalni. Na przykład w latach 2008-2010 zdemontowała zakupione w Hiszpanii dwie koparki SRs–1800, przetransportowała je do Polski i tutaj, wspólnie ze specjalistami z KWB Konin, przeprowadziła ich montaż i modernizację (fot. 5). Więcej na ten temat można przeczytać w artykule pt. "Na powitanie Carmen", opublikowanym na naszych łamach 16.09.2010.

Prywatyzacja

W 2003 r. 60 proc. akcji FUGO zostało sprzedane prywatnym inwestorom. W ciągu czterech następnych lat wszystkie akcje firmy skupił właściciel Wytwórni Konstrukcji Stalowych Maxi-Star Konstruktor w Rogoźnie. W 2007 roku spółka FUGO nabyła 45 proc. akcji spółki FAMAK z  Kluczborka, która dzisiaj jako FAMUR FAMAK SA jest właścicielem... wszystkich akcji FUGO.

Firmę podzielono na odrębne spółki, których część została w 2013 roku zlikwidowana, z czym wiązały się duże zwolnienia grupowe. Przez kilka lat sytuacja firmy była dość stabilna, ale pod koniec dekady znów pojawiły się problemy. To dlatego rok temu większość maszyn i urządzeń przeniesiono do jednej hali, a w jej remont i doposażenie firma zainwestowała duże pieniądze. Pracownicy nabrali przekonania, że przedsiębiorstwo ma przed sobą przyszłość.

Likwidacja

Jednak 15 września tego roku zgromadzenie wspólników podjęło uchwałę o rozwiązaniu spółki i postawieniu jej w stan likwidacji, a następnego dnia poinformowano pracowników o zwolnieniu wszystkich 242 zatrudnionych jeszcze w firmie osób. Większość – ponad dwustu pracowników – rozstanie się z zakładem do końca tego miesiąca. Pozostanie czterdzieści osób, z których połowa będzie pracowała do końca tego roku, a ostateczne wygaszenie działalności Fabryki Urządzeń Górnictwa Odkrywkowego w Koninie nastąpi z ostatnim dniem stycznia roku następnego.

Tomasz Parzyński, likwidator i ostatni prezes zarządu spółki, tak tłumaczył decyzję o likwidacji firmy w piśmie do pracowników: „Klienci nadal wstrzymują się ze składaniem zamówień, co więcej nie odbierają zamówionych wcześniej i wytworzonych produktów, a także nie płacą swoich zobowiązań. To doprowadziło do bardzo trudnej sytuacji finansowej spółki i ryzyka utraty płynności finansowej. Wobec dalszego braku perspektyw pozyskania w najbliższym czasie dodatkowych zamówień, które pozwoliłyby zapewnić pełne obłożenie i wykorzystanie mocy produkcyjnych, została podjęta decyzja o likwidacji spółki.”

Robert Olejnik

Fot. 1: Ryszard Fórmanek dla Wielkopolskiego Zagłębia, w zbiorach Miejskiej Biblioteki Publicznej w Koninie

Fot. 2: 2, 4-5, 8-9, 14-15: Archiwum FUGO

Fot. 3: Edward Nożewski

Fot. 6-7, 10-13: Archiwum PAK KWB Konin