Na początku lat pięćdziesiątych pełna błota Kolejowa łączyła się z Bydgoską

Prezentowane na archiwalnej fotografii miejsce można rozpoznać jedynie po charakterystycznych szarych klockach kolejowych bloków, postawionych tutaj przez Niemców mniej więcej dziesięć lat wcześniej.

W centrum kadru znajduje się Danuta Winczewska prowadząca za rękę swojego młodszego syna Andrzeja. Urodzony w 1948 roku chłopiec tutaj może mieć około trzech, czterech lat, więc na pewno jest to początek lat pięćdziesiątych. Z prawej strony widzimy dwa ostatnie kolejowe bloki, w tym bliższym mieszkali na piętrze państwo Winczewscy.

Ciekawsze są zabudowania, które widać w głębi kadru – między głową pani Danuty a ostatnim z bloków. To zabudowania gospodarstwa państwa Gęsickich, które znajdowało się za ulicą Bydgoską.

Warstwa błota na ulicy Kolejowej jest tak gruba, że nie widać kocich łbów, jak nazywano polne kamienie, którymi była wtedy wybrukowano zarówno ulica Kolejowa, jak i Dworcowa. Po lewej stronie widać liczne komórki z drewna, służące mieszkańcom posesji numer siedem. Wszystko to dawno już z tego miejsca zniknęła, natomiast liczne przebudowy ulicy przetrwało rozłożyste drzewo.

Ja już takiej ulicy Kolejowej nie pamiętam, bo kiedy miałem trzy lata, stanęły przy niej trzy widoczne na dzisiejszym zdjęciu punktowce, które ostatecznie odcięły ją od Bydgoskiej. Mniej więcej w tym samym czasie naprzeciwko nich stanął „Megawat”.

Dziękuję Zbigniewowi Winczewskiemu za udostępnienie zdjęcia z rodzinnego archiwum.