Kiedy pierwszego maja tysiące ludzi wychodziły na ulice Konina

Kiedy w drugiej połowie lat siedemdziesiątych chodziłem do liceum, nauczyciele po prostu sprawdzali obecność – jak na zajęciach szkolnych. W zakładach pracy też na różne sposoby mobilizowano pracowników do uczestnictwa w pochodach. Różnie to wyglądało w różnych latach. Po przełomie 1956 roku była to raczej delikatne presja, niż przymus. Ale zapewne były miejsca, gdzie nieobecności się odnotowywało i odpowiednio do postawy ideowo-politycznej pracownika, jak się wtedy mówiło, traktowało go przy awansach i przedzielaniu rozmaitych dóbr, których dysponentem był wówczas bardzo często zakład pracy - od wczasów po mieszkania.

Szła większość członków partii, szli konformiści, ale też ludzie, którzy traktowali pochód jako okazję do zamanifestowania swojego przywiązania do idei sprawiedliwości społecznej. Dla wielu innych była to forma spędzenia wolnego czasu razem ze znajomymi z pracy i rodzaj masowej rozrywki, do jakiej w tamtych czasach rzadko była okazja. A większość po prostu doskonale się tego dnia bawiła.

Wzdłuż całej trasy przemarszu stały tłumy ludzi, do których stopniowo dołączali ci uczestnicy pochodu, którzy już minęli trybunę honorową. Za plecami mieli klasyczne odpustowe stragany, z których sprzedawano to wszystko, co zwykle można kupić na odpuście: plastikowe wiatraczki, wypełnione trocinami kolorowe kule na gumce, pistolety na kapiszony i korki razem z amunicją, watę cukrową i dziesiątki innych atrakcji.

Choć największą stanowiły samochody, z których sprzedawano na przykład parówki czy kiełbasę. Kiedy byłem nastolatkiem najbardziej interesowały mnie stragany z książkami, bo dla wyciągnięcia na ulicę jak największej widowni władze rzucały, jak to się wtedy mówiło, atrakcyjne towary.

W ogóle starano się sprawić, by przez cały dzień w mieście coś się działo - były imprezy sportowe, wydarzenia artystyczne, a na koniec dnia zabawa taneczna (potem była to dyskoteka) na placu przed Pałacem Sportu, czyli dzisiejszą halą Rondo a później również amfiteatrem.

Szczególnie zapamiętano jeden z ostatnich przed upadkiem tamtego ustroju pochodów, który urozmaiciła sama natura. Zazwyczaj tak życzliwa dla święta ludzi pracy, w połowie lat osiemdziesiątych spłatała potężnego figla i przemarsz odbył się przy sypiących z nieba grubych płatkach śniegu.

Zachowało się z tych wydarzeń sporo fotografii, które niniejszym prezentujemy. Pochodzą one z kronik konińskich szkół podstawowych oraz archiwów prywatnych. Kolorowe zdjęcia zostały skopiowane ze strony „Dawny Konin”.

Jeśli macie Państwo w swoich prywatnych archiwach jakieś inne fotografie z majowego święta, chętnie je opublikujemy. Z przyjemnością też wykorzystamy w naszym cyklu Wasze wspomnienia z tamtych czasów.

Robert Olejnik