Derby w amfiteatrze, Ramzes i Kryzys oraz tańce „Pod Dechami”

Sąsiedztwo neonu „Aluminium” na jednym z pobliskich wieżowców dało Zenonowi Laskowikowi okazję do zaprezentowania, chyba w 1981 r., konińskiej wersji skeczu o kryzysie. – Byli sobie dwaj bracia – mówił ze sceny amfiteatru Zenon Laskowik. – Ramzes i Kryzys. Ramzes umarł a Kryzys dalej żyje!

Ponieważ cechą charakterystyczną ówczesnego kryzysu były wyłączenia prądu, dla zilustrowania zjawiska zgaszono wszystkie światła w amfiteatrze. Zapadłe nagle ciemności rozświetlał jedynie neon na wieżowcu, więc Zenon Laskowik po kilku uwagach na temat marnotrawstwa energii zarządził wyłącznie neonu „Aluminium”, co też – ku zdumieniu całej widowni – rzeczywiście się stało, bo rzecz została wcześniej uzgodniona.

Feta i festiwal

Widzowie Derbów mieli rzadką okazję oglądać najnowsze programy najlepszych polskich kabaretów, które wtedy w telewizji pokazywano dość rzadko, a już na pewno nie w tym najostrzejszym repertuarze. Dlatego impreza pozostanie już chyba na zawsze największą legendą konińskiego amfiteatru, choć w 1979 r. odbyły się pierwsze Konfrontacje Dziecięcych Zespołów Tanecznych, z których wyrósł dzisiejszy Międzynarodowy Dziecięcy Festiwal Piosenki i Tańca (fot. 5-7). Wśród imprez, które odbywały się w amfiteatrze, wyjątkowy charakter miała „Feta na koniec lata” (fot. 8-9), wymyślona i realizowana pod kierownictwem Justyny Kałużyńskiej i Zeny Sroczyńskiej z Górniczego Domu Kultury. Imponowała rozmachem i różnorodnością propozycji, gromadząc w amfiteatrze i wokół niego tysiące mieszkańców Konina. Również w amfiteatrze odbywały się niektóre imprezy Dni Konina (fot. 10) i juwenaliów (11-12). Na co dzień jednak scena i widownia świecą pustkami. W dobie internetu i nieprzebranej oferty kanałów telewizyjnych niełatwo o osoby chętne do wysiadywania na twardej ławce, czasami w chłodzie i deszczu, więc i organizowane tam co jakiś czas imprezy – jak choćby Polska Noc Kabaretowa 1 czerwca – rzadko zapełniają całą widownię.

Deszcz za kołnierzem

Sytuację zmieniłoby zadaszenie nad widownią, ale na to nigdy miastu nie starczało pieniędzy, choć kilkakrotnie przeprowadzano remonty i modernizację obiektu. Największą rewolucją była wymiana części ławek na plastikowe krzesełka oraz przebudowa zaplecza. Ostatnie widoczne na zewnątrz prace przeprowadzono w 2009 r., kiedy wokół amfiteatru założono nowe ogrodzenie, wymieniono chodniki i położono świeży asfalt na parkingu. Wprawdzie w ubiegłym roku wymalowano w ramach Konińskiego Budżetu Obywatelskiego graffiti na okalającym go murku, ale trudno znaleźć osoby, którym by się to dzieło podobało.

Wspominając amfiteatr nie można zapomnieć o dyskotece „Pod dechami”, która też miała tam swoje burzliwe dzieje. Teraz pomieszczenia te służą za salę prób dla zespołów muzycznych.

Przyszłość konińskiego amfiteatru nie rysuje się zbyt różowo, bo inspektor nadzoru budowlanego zapowiedział, że jeśli widownia nie zostanie wyremontowana, w przyszłym roku nie wyda zgody na przeprowadzenie w nim festiwalu dziecięcego. A na to potrzeba aż 3,5 mln zł.

Robert Olejnik