O belfrze, który bił się nad Bzurą, pod Tobrukiem i Monte Cassino

I właśnie pod Tobrukiem przyszło Czesławowi Dobreckiemu i Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich po raz pierwszy zmierzyć się z Niemcami na afrykańskiej ziemi. Do obrońców otoczonej twierdzy polscy żołnierze dołączyli dokładnie 77 lat temu, w połowie sierpnia 1941 r. Po rozbiciu niemiecko-włoskich oddziałów przez Anglików, Brygada Karpacka wycofana została do Egiptu, a stamtąd – razem z ewakuowanym z ZSRR II Korpusem gen. Władysława Andersa - przeniesiona do Włoch. Tam Czesław Dobrecki uczestniczył w bitwie o Monte Cassino.

Choleres Chłopcy

Do Polski powrócił w 1947 r. i podjął pracę nauczyciela w Liceum Pedagogicznym w Koninie, które wtedy jeszcze miało siedzibę przy ulicy Kaliskiej, gdzie dzisiaj mieści się Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy. W 1953 r. placówkę przeniesiono do budynku w Morzysławiu, gdzie na Czesława Dobreckiego – uczącego wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego - spadło wielkie zadanie zbudowania szkolnymi siłami boiska. Ponieważ był to teren pierwszej kopalnianej odkrywki, nazywany w górniczej nomenklaturze polem Glinka, w wyrównaniu księżycowego krajobrazu, jak wszyscy zgodnie mówili, pomógł ciężki sprzęt z kopalni.

Przez uczniów nazywany był „Choleres Chłopcy”, od ulubionego powiedzenia, którym posługiwał się nagminnie, nawet jeśli zdarzyło mu się prowadzić zajęcia z dziewczętami. - A poza tym był to złoty człowiek, oryginał. Pasjonat sportu i wojskowości. Wielki i gorący patriota, indywidualista o absolutnie samodzielnym myśleniu, niezależnych poglądach i odważnym działaniu. – Scharakteryzował swojego nauczyciela Mikołaj Grabowski.

Któregoś dnia Czesław Dobrecki spóźnił się na zajęcia, a jego podopieczni, którym akurat wypadło na lekcji wychowania fizycznego plantować przyszłe boisko, urządzili regularną wojnę na żelazne taczki. Pech chciał, że działo się to pod oknem profesora Aleksandra Piskorza, który był postrachem uczniów. Zirytowany niemiłosiernym hałasem, nauczyciel wyszedł przed budynek i po kolei wytargał za uszy wszystkich winowajców.

Czesław Dobrecki dotarł na miejsce dopiero na sam koniec egzekucji: - Nie przejmujcie się tak, chłopcy, choleres. Pod Tobrukiem było gorzej... – pocieszył podopiecznych.

Belfer idzie na wojnę

Po likwidacji Liceum Pedagogicznego w 1969 r., pracował w II Liceum Ogólnokształcącym w Koninie, a w latach 1971-1977 - w Zespole Szkół Górniczych.

Odznaczony: Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Monte Cassino, medalem „Polska swemu obrońcy” oraz brytyjskim medalem „Za wojnę”, „Gwiazdą Afryki”, „Gwiazdą Italii”.

Za działalność zawodową i społeczną odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1972), Złotym Krzyżem Zasługi (1959), brązowym, srebrnym i złotym Krzyżem PCK; Zasłużony Nauczyciel PRL (1976).

W oparciu o opowieści ojca Krzysztof Dobrecki, napisał kilka opowiadań, które kilka tygodni temu ukazały się nakładem Wydawnictwa MAWI pod wspólnym tytułem „Belfer idzie na wojnę i inne opowiadania”. Oprócz kilku zbeletryzowanych opowieści o Czesławie Dobreckim Czytelnicy znajdą w tym zbiorku między innymi wspomnienie o żydowskiej społeczności Konina i Ewie Bugno-Zaleskiej, działaczce podziemnej Solidarności.

Robert Olejnik

Ĺąródła:

Krzysztof Dobrecki: „Belfer idzie na wojnę”

Zdzisław Grabowski: „Nachyl się durniu, czyli Dziękuję Ci Profesorze”