Pół wieku temu zaczęło się naukowe opisywanie historii Konina

Wydawnictwo niniejsze piórami naszych kolegów pragnie uczestnikom zjazdu wycinkowo przedstawić właśnie ten ich dzisiejszy rodzinny, koniński region. Niech się w nim zakochają na nowo, niech na nowo zwiążą się z nim uczuciowo i praktycznie.”

Od Ziemi Konińskiej do Rocznika

Owo okolicznościowe wydawnictwo ukazało się pod tytułem „Ziemia konińska gwałtownie przebudzona” i do niego właśnie nawiązały w swej nazwie trzy grube tomy opracowań na temat Konina i powiatu konińskiego, jakie ukazały się w latach 1970-1972 pod egidą Konińskiego Towarzystwa Regionalnego. Komitet redakcyjny „Ziemi Konińskiej” tworzyli Stanisław Wiśniewski (przewodniczący), Piotr Kozłowicz i Antoni Studziński, ci sami, którzy razem z Zygmuntem Pęcherskim i Romanem Sobczakiem stali za wydaniem zjazdowej jednodniówki w 1968 roku. I każdy z nich zasługuje na osobne wspomnienie, co zapewne za jakiś czas w ramach cyklu Konińskie Wspomnienia stanie się faktem.

Wszystkie wymienione wyżej wydawnictwa zostały wydrukowane metodą powielaczową, którą cechowała bardzo kiepska jakość, dla dzisiejszego młodego czytelnika właściwie niewyobrażalna. Profesjonalny i prawdziwie naukowy charakter miały dopiero Roczniki Wielkopolski Wschodniej, których cztery numery ukazały się w latach 1973-1976 pod redakcją naukową Mariana Szczepaniaka z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.

W związku z utworzeniem województwa konińskiego periodyk zmienił nazwę na „Rocznik Koniński”, który – dla zachowania ciągłości – ukazał się w 1977 roku z numerem piątym. Już w stanie wojennym ukazał się numer dziesiąty, po którym nastąpiła kilkunastoletnia przerwa, a materiały do numeru jedenastego, złożone przez Mariana Szczepańskiego w redakcji Kroniki Wielkopolski, zaginęły. Kontynuacja wydawnictwa była możliwa między innymi dlatego, że jego redakcję naukową ponownie powierzono Marianowi Szczepańskiemu.

Już nie rocznik

Niestety, po ukazaniu się trzynastego (nomen omen) numeru, zlikwidowano województwo konińskie i znów nastąpiła przerwa, tym razem czteroletnia. Czternasty Rocznik Koniński ukazał się w roku 2003, tym razem już bez herbów Koła, Słupcy i Turku na okładce, co wiązało się z odstąpieniem tych trzech powiatów od współfinansowania periodyku. Od tej chwili trudno właściwie mówić o roczniku, bowiem kolejne numery ukazywały się już nieregularnie: piętnasty w 2005 roku, a szesnasty w 2007, po czym znów nastąpiła długa przerwa, aż do roku 2012, co wiązało się z odejściem prof. Mariana Szczepańskiego na emeryturę.

Numer siedemnasty Rocznika Konińskiego ukazał się w nowej formule, a jego współwydawcami byli Urząd Miejski i Starostwo Powiatowe w Koninie oraz Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa. Redaktorem tego i następnego wydania rocznika był rektor Mirosław Pawlak, po czym zastąpił go Piotr Rybczyński, kierownik konińskiego oddziału Archiwum Państwowego, a kolejne trzy numery ukazały się w latach 2013, 2015 i 2018.

Bezcenne źródło wiedzy

Jak widać z przytoczonych wyżej faktów, wydanie dwudziestu numerów Rocznika Konińskiego zajęło aż czterdzieści sześć lat i nie obyło się bez kłopotów i perturbacji.