Kosztorysy z sufitu. Czy miliony KBO są wydawane racjonalnie?🎧

Takiej analizy nie mogło zresztą być, bo trudno wymagać od pomysłodawców, żeby z własnej kieszeni finansowali kosztowne badania. I bez wątpienia nasz budżet obywatelski ma tutaj potężną lukę, przez którą prześlizgują się niedopracowane projekty, na które wydajemy miliony i setki tysięcy złotych. Jak na przykład na tężnie na piątym osiedlu, które zlokalizowano między blokami, osłaniając w ten sposób od wiatru, od którego zależy zasięg solankowego aerozolu. Innym przykładem jest ścieżka nadwarciańska za amfiteatrem, która na długości trzystu metrów żadną ścieżką nie jest, tylko pięknie wyasfaltowanym dojazdem dla samochodów pracowników i klientów MOSiR przy ulicy Kurów.

Radny Tomasz Nowak uważa, że o dużych, kosztownych pomysłach w ramach KBO, dotyczących określonych lokalizacji, powinna decydować Rada Miasta, wybrana przecież przez mieszkańców, która w samorządzie lokalnym pełni radę uchwałodawczą i kontrolną.

Być może antidotum na te problemy mogłoby być głosowania na tak kosztowne projekty w dwóch turach – jednego roku na same idee, z których te wybrane przez mieszkańców zostaną następnie dopracowane, a dopiero rok później poddane pod głosowania już jako gotowe projekty do realizacji. Bo na takim poziomie ogólności, jak prezentowane są niektóre pomysły, nie sposób podejmować jakiekolwiek racjonalne decyzje.

A Edu Park Konin nie jest jedynym, na który pomysłodawcy chcą wydać milion złotych. Tak kosztownych projektów jest jeszcze kilka, na przykład: „kompleks wielofunkcyjnych boisk sportowych przy III Liceum” (1,3 mln zł), „konińskie Centrum Sportów Siłowo-Akrobatycznych” (1,15 mln zł), „przystań wodna przy amfiteatrze” (1 mln zł), „Motopark Konin” (2 mln zł) czy wreszcie „tor motorowy” za – bagatela - 40 mln zł (o ile komuś nie pomyliły się zera).

Jeśli doliczyć do tego kilka innych pomysłów (obserwatorium astronomiczne, szalety miejskie, ogródki miejskie, miasteczko ruchu drogowego, miejska wypożyczalnia rowerów), których kosztorysy – też najczęściej wzięte z sufitu - szacowane są w każdym przypadku na ponad pół miliona, to naprawdę mamy nad czym się zastanawiać. Problem w tym, że tak kosztownym pomysłom nie towarzyszą przeważnie żadne szczegóły i głosując na nie, wypowiadamy się najczęściej na temat samej idei, nie mając pojęcia o tym, jak one będą realizowane.

Ja nie oceniam tutaj żadnego z projektów, wiele z nich nawet mi się podoba, apeluję jedynie, byśmy pracowali nad takimi mechanizmami selekcji tych najkosztowniejszych pomysłów, by zapobiec marnotrawieniu pieniędzy.

Bo argument urzędników, że chodzi o to, by nie hamować inicjatywy mieszkańców i poddać pod głosowanie jak najwięcej pomysłów, jest po prostu nieodpowiedzialny, kiedy mamy do wydania 3 mln zł, a naprawdę pilne potrzeby mieszkańców całymi latami czekają na zaspokojenie.

Robert Olejnik