Dlaczego w Koninie nie powstał wielki kombinat koksochemiczny?

Przytoczę jego wypowiedź, bo pokazuje realia tamtego czasu, z którymi zapewne musiał się mierzyć również Karol Śniegoń:

– To był najgorszy czas stalinizmu. Potworny kryzys w kraju w gospodarce i każdej zresztą dziedzinie życia. Pracownicy bardziej zajmowali się wiecowaniem niż pracą. Na każdym kroku podkreślana była wiodąca i nieomylna rola partii. Część robotników stawała się agresywna, krytykując każde posunięcie dyrekcji. Zdarzyło się, że do gabinetu ojca wtargnęli robotnicy z żądaniem, żeby coś tam wybudować. Kiedy ojciec odmówił, usłyszał, że „dzisiaj dyrektorem może być każdy”. I polecieli do komitetu partii, ale ich żądanie było tak bezsensowne, że sprawa się rozmyła.

Dokumentacja do pieca

Kilka tygodni po odejściu dyrektora Kozłowskiego, pod koniec listopada 1953 roku, zakończono zbieranie nadkładu na odkrywce Morzysław, a cztery miesiące później wybrano stamtąd ostatni węgiel. Natomiast w styczniu 1954 roku Państwowy Komitet Planowania Gospodarczego, ten sam, który kilka lat wcześniej wymyślił konińskie zakłady koksochemiczne, podjął decyzję o „dostosowaniu projektu budowy kombinatu Konin do potrzeb gospodarki narodowej”, co miało polegać na uruchomieniu nowej odkrywki Gosławice i elektrowni o mocy 275 MW.

- Byłem na tym posiedzeniu, bo Śniegoń zabrał nas (z inż. Jerzym Jatczyńskim – dop. red.) ze sobą – pamiętał Stefan Włodarczyk. - Dosyć szybko zapadła decyzja, że nie ma wytlewni, nie ma przeróbki węgla, zostanie odkrywka i elektrownia.

Powodem takiej decyzji był zapewne brak pieniędzy na realizację kosztownej inwestycji, co w tamtym czasie było przyczyną rezygnacji z wielu innych zbyt szeroko zakrojonych projektów planu sześcioletniego. Po kombinacie pozostały stosy dokumentacji, która nadawała się tylko na podpałkę do pieca i elementy pras Afelbecka do brykietowania, których przez lata nie udawało się sprzedać.

Miał włosy jak koń grzywę

Kilka tygodni po rezygnacji z planów budowy w Koninie kombinatu, podjęto decyzję o opracowaniu projektu pierwszego pola odkrywki Gosławice do eksploatacji. Miesiąc później, w marcu 1954 roku zlikwidowano odkrywkę Morzysław. Latem rozpoczęto zbieranie nadkładu znad węgla „Gosławic”. Wcześniej na pochodzie pierwszomajowym swój pierwszy publiczny występ miała kopalniana orkiestra dęta. Pochód odbył się oczywiście w starym Koninie, bo tych kilku bloków nikt nie traktował jako części miasta.

W listopadzie tego samego roku Karol Śniegoń odszedł z Przedsiębiorstwa Przeróbki Węgla Brunatnego w Koninie. Nie udało mu się wprawdzie zbudować kombinatu, ale powodzenie tego projektu nie zależało przecież od niego. Faktem jest bezspornym, że właśnie w tym czasie zaczął powstawać na prawym brzegu Warty nowy Konin. Nie wiem, jak potoczyły się losy Karola Śniegonia po wyjeździe z Konina. W Internecie można się natknąć na informację, że był dyrektorem Kopalni Węgla Kamiennego Barbara-Wyzwolenie w Chorzowie, ale nie wiadomo, kiedy dokładnie.

Jedyny i to bardzo szczątkowy opis jego wyglądu mam od Henryka Kozłowskiego, który tak napisał o Karolu Śniegoniu: „Miał gęste białe włosy jak koń grzywę, i ćmił nieodłączną fajkę. Wychodził z biura na zewnątrz, stawał byle gdzie i ćmił fajkę.”

Jeśli wierzyć zapisowi z Wikipedii, gdzie Karola Śniegonia znaleźć można jedynie wśród „propozycji tematów”, były dyrektor konińskiego kombinatu zmarł w 1977 roku w wieku 81 lat.

Robert Olejnik