Odkryte baseny w Kurowie powstały tam, gdzie kąpały się nutrie

Najstarsza córka Anny miała w 1916 roku raptem osiem lat, a najmłodszy Jan niewiele ponad rok. Anna nie miała więc okazji śledzić ani losów Janiny, która wyszła za mąż za Feliksa Kantego z sąsiedniego domu, ani maleńkiego w chwili jej śmierci Janka, który jako dorosły człowiek wybudował dom przy ulicy Kleczewskiej (więcej na ten temat w tekście „Północna granica Czarkowa przecinałaby dzisiaj Zatorze na pół”), a tym bardziej żadnego z licznych wnuków.

Bogactwo ksiąg parafialnych

29-letni Ignacy został sam z czwórką małych dzieci i gospodarką, którą teraz musiał zająć się sam. Być może to właśnie sprawiło, że do Kurowa przeprowadził się jego starszy o czternaście lat brat Adam z rodziną. Zawartości ksiąg parafialnych zawdzięczamy wiedzę, że stało się to przed październikiem 1919 roku, kiedy starsza córka Adama wyszła za mąż, z której to okazji proboszcz parafii rzymskokatolickiej w Morzysławiu sporządził stosowny akt i zapisał w nim, że Stanisława Olejnik jest mieszkanką Kurowa. Jej mężem został Stanisław Brzęcki z Liśca Małego a świadkami byli stryj Ignacy i Roch Rachota, szwagier jej ojca.

Poświęcam tym nieistotnym zapewne dla wielu z czytelników szczegółom tyle miejsca nie dlatego, że piszę o moich krewnych (Adam to mój pradziadek), ale dla ukazania jak wiele istotnych informacji o życiu przodków można wyciągnąć z ksiąg parafialnych i rejestrów mieszkańców. Z tych ostatnich, a konkretnie z „Rejestru mieszkańców gminy Gosławice” dowiedziałem się, że przed przeprowadzką mój pradziadek mieszkał w Koninie przy ulicy Kilińskiego, a w Kurowie osiadł pod numerem 11. Dzisiaj nikt nie potrafi już powiedzieć, w którym miejscu stał tak oznaczony dom, ale byłem w stanie to ustalić właśnie dzięki wspomnianemu wyżej rejestrowi.

Dom pradziadków

Otóż w księdze skrupulatnie zapisano, że kilka miesięcy przed śmiercią Adama Olejnika, która nastąpiła 15 lipca 1934 roku, rodzinny dom opuścił młodszy z jego synów, również Adam. Ten młodszy Adam to mój dziadek, który razem z żoną Anną i niespełna dwuletnią córką przeprowadził się do Niesłusza. Po opuszczeniu domu przez młodszego syna i śmierci męża, Michalina Olejnik została w domu sama z 22-letnią córką Bronisławą. Zapewne dlatego w marcu obie przeniosły się do Zduńskiej Woli, gdzie starszy syn i brat Julian objął pierwsze w swoim życiu samodzielne probostwo.

W opuszczonym domu pod numerem jedenastym zamieszkał natomiast syn Ignacego – Kazimierz z rodziną, a po pewnym czasie drugą połowę domu zajął jego młodszy brat Stanisław. A ponieważ rodzina tego drugiego mieszkała tam do samego końca Kurowa, Jolanta Piskorz - wnuczka Ignacego Olejnika – z łatwością wskazała miejsce, gdzie mieszkali niegdyś moi pradziadkowie.

Basen dla... nutrii

Ignacy Olejnik zmarł w 1947 roku jako dwukrotny wdowiec, bo tuż przed wojną odeszła z tego świata w wieku 47 lat jego druga żona Eleonora Sucharska, z którą miał piątkę dzieci, między innymi wspomnianą wcześniej Mariannę Młyńczyk. W tym samym roku do Kurowa wprowadził się Józef Orkowski z Grodźca, który postawił dom i zabudowania gospodarcze tam, gdzie niemal trzydzieści lat później powstały odkryte baseny (fot. 3).