To miało być wielkie osiedle

Ni to wieś, ni miasto

Chorzeń dzieliły od osiedli rozrastającego się nowego Konina niespełna dwa kilometry, toteż pod koniec lat pięćdziesiątych i w latach sześćdziesiątych powstawało tam coraz więcej domów jednorodzinnych. W starej szkole zaczęło się robić ciasno i podjęto decyzję o budowie nowego gmachu, który został oddany do użytku w 1964 roku. Trzy lata później, po włączeniu sołectwa do miasta, Szkołę Podstawową w Chorzniu przemianowano na Szkołę Podstawową nr 9 w Koninie. Jej dyrektorem był od 1957 roku Józef Nowaczyk. 1 września 1993 roku uczniowie rozpoczęli naukę w nowym budynku, w którym placówka mieści się do dzisiaj. Dziesięć lat później w jej sąsiedztwie wyrósł gmach Gimnazjum nr 3. Natomiast w dawnym budynku szkoły podstawowej powstała filia Zespołu Szkół im Mikołaja Kopernika w Koninie.

Trudne początki

Ten gwałtowny wzrost liczby uczniów w szkołach na Chorzniu wynikał z decyzji podjętej w połowie lat osiemdziesiątych o budowie na terenach sołectwa, na północny-zachód od starego Chorznia, nowego osiedla. W październiku 1985 roku siedem największych zakładów pracy regionu konińskiego założyło i zarejestrowało w sądzie Międzyzakładową Spółdzielnię Mieszkaniową „Związkowiec” (dzisiaj Spółdzielnia Mieszkaniowa „Związkowiec”), która miała budować mieszkania dla ich pracowników. Budowa pierwszego bloku ciągnęła się dość długo, najpierw z powodu zmian w projekcie, potem - zmian wykonawców. W rezultacie dopiero w lipcu 1990 roku oddano do użytku budynek przy ulicy Makowej 1 (56 mieszkań), w którym do dzisiaj ma swoje biura spółdzielnia. Rok później powstały bloki przy Makowej 2 i 4. Pierwsze trzy budynki postawiono z cegły, co pozytywnie odróżniło nowe osiedle od pozostałych konińskich blokowisk. Przy kolejnych pięciu wykorzystano płytę prefabrykowaną, ale przy następnych wrócono już do cegły.