Jego wysokobłagorodie Ludomir Kranas, burmistrz Konina z końca XIX wieku

Samą kopię kwestionariusza Ludomira Kranasa sporządził natomiast – co wynika z adnotacji na ostatnich stronach dokumentu – pełniący obowiązki notariusza Stanisław Polkowski, upoważniony do tej czynności przez innego notariusza - Ludwika Jana Ostrowskiego. Formalności owych dopełniono 3 lipca 1901 r.

Kranas, Reymond i Fromm

Wróćmy do Ludomira Kranasa i Konina pod jego rządami. Jak mówi Piotr Rybczyński, nie zapisał się on w pamięci mieszkańców niczym szczególnym. Kiedy nowy burmistrz obejmował swoje stanowisko, Konin przeżywał przyspieszenie gospodarcze wywołane reformą uwłaszczeniową z 1864 roku. Zwiększyła się produkcja żywności zarówno z inaczej teraz gospodarujących majątków ziemskich jak i gospodarstw chłopskich. Stąd rozwój przemysłu spożywczego, przede wszystkim młynów oraz innych drobniejszych przedsięwzięć, jak garbarnie, olejarnie czy mydlarnie. Te zaś razem z producentami rolnymi stworzyły popyt na wyroby zakładów produkujących i naprawiających maszyny rolnicze i inne środki produkcji.

Jest to też czas największego rozwoju gminy żydowskiej w Koninie, która - jak podaje Piotr Rybczyński - w 1883 r. liczyła prawie 52 proc. ogółu mieszkańców. W tym samym roku urodził się w naszym mieście Israel From, który dziesięć lat później wyprowadził się z rodzicami do Niemiec, gdzie jako dorosły już człowiek i ze zniemczonym nazwiskiem Julius Fromm wynalazł i rozpoczął masową sprzedaż lateksowych prezerwatyw. To w latach osiemdziesiątych XIX wieku na prawym brzegu Warty postawił swój dom Edward Reymond (fot. 4). W tym samym czasie przebudowano na murowane drewniane do tej pory koszary 13 Kargopolskiego Pułku Dragonów przy ulicy Kaliskiej (fot. 5), który stacjonował w Koninie od czasu stłumieniu powstania styczniowego.

Jedyny egzemplarz

Po objęciu posady burmistrza Konina Ludomir Kranas został członkiem honorowym Ochotniczej Straży Ogniowej Konina (il. 6). Przyjęto go też do Bractwa Przemienienia Pańskiego, o czym świadczą dokumenty z nabytego przez bibliotekę zbioru. Wiadomo również, że organizował przeprowadzony w styczniu 1897 roku pierwszy spis powszechny ludności imperium rosyjskiego, o czym świadczy adnotacja o przyznanym mu z tej okazji brązowym medalu. Wśród odznaczeń wymieniony jest jeszcze order św. Aleksandra IV stopnia oraz order św. Włodzimierza 4 stopnia za 35 lat służby dla rosyjskiego państwa.

Wartość pozyskanych dokumentów jest o tyle większa, że w archiwach nie ma oryginału kwestionariusza „przebiegu służby burmistrza miasta Konina asesora kolegialnego Ludomira Karłowicza Kranasa”. Stąd nie wiemy, czy w Koninie doczekał emerytury, co jest bardzo możliwe, bo w 1901 roku miał już 59 lat. Cokolwiek się z nim później działo, miał przed sobą jeszcze niemal trzy dekady życia, które zakończył w rodzinnym Sieradzu w 1928 roku, dożywszy w niepodległej już Polsce 86 lat (fot. 7).