Wyburzono budynki, które były świadkami historii kopalni i konińskiego Polaneksu

Kiedy w 1971 roku oddana została do użytku hala „Rondo”, przeniosły się do niej również wydarzenia sportowe. Ale to właśnie dzięki temu w dziejach wyburzonych niedawno baraków zaczęła się zupełnie nowa era. Ulokowano w nich bowiem w 1970 roku Zakład Wyrobów Rymarskich, w którym zatrudnienie znalazły żony i córki pracowników, tak licznie ściągniętych w latach sześćdziesiątych do Konina do nowych odkrywek oraz powstałych wtedy kolejnych firm: Konińskich Zakładów Naprawczych, huty aluminium i elektrowni w Pątnowie. Na początek zatrudniono 120 pań, które ręcznie szyły piłki.

Dwa lata później firma została przejęta przez Poznańskie Zakłady Odzieży Sportowej „Polsport” w Poznaniu. Zatrudnienie zwiększyło się dwuipółkrotnie, a głównym produktem zakładu były teksasy. Teksasy to była polska odpowiedź na rosnącą wówczas w naszym kraju popularność dżinsów, które można było kupić jedynie w Peweksie za zachodnią walutę.

Już wtedy chcieli burzyć

W 1975 roku poznański „Polsport” przejęły gnieźnieńskie Zakłady Przemysłu Odzieżowego „Polanex” i w barakach przy Przemysłowej zaczęto szyć męskie koszule z flaneli, a produkcja niemal w całości szła na eksport do Związku Radzieckiego. Zamówienia rosły, więc zatrudniano coraz więcej szwaczek, szczególnie że pań zainteresowanych pracą nie brakowało. Pokopalniane baraki zaczęły pękać w szwach, a warunki pracy nie spełniały żadnych norm. Budynki były zbyt niskie, żeby zamontować wentylatory, więc w wykańczalni, gdzie pracowały maszyny prasowalnicze, nawet zimą panował upał nie do wytrzymania. Z kolei latem nie można było otworzyć okien, ponieważ natychmiast wdzierał się przez nie węglowy pył z brykietowni. W takich warunkach w 1979 roku wyprodukowano 1,8 mln szt. koszul, po 9 tys. dziennie.

Podjęto więc decyzję o budowie nowej siedziby dla zakładu niecały kilometr bliżej centrum Konina, na rogu ulic Przemysłowej i Okólnej. Przeprowadzka zaczęła się w połowie 1982 roku, ale ponieważ nawet w tak wielkim gmaszysku miejsca było wciąż za mało, a zatrudnienie planowano zwiększyć do 1600 osób, wymyślono budowę kolejnych budynków. Miały stanąć w miejscu starej siedziby firmy, a więc już wówczas planowano to, co stało się kilkanaście dni temu – czyli wyburzenie co najmniej tych dwóch baraków.

Zostały tylko koszule

Choć opracowano już nawet projekt nowych, wyższych, a więc bardziej funkcjonalnych budynków na trzysta osób, do realizacji tych planów nie doszło. Wszystkiemu winne było czyjeś niedopatrzenie, w rezultacie którego dokumentacja potrzebna do uzyskania pozwolenia na budowę nie dotarła na czas do Urzędu Miejskiego. Sytuację wykorzystała odzieżowa spółdzielnia pracy Femikon, która mieściła się do tej pory w nienajlepszych warunkach w Gosławicach, i to ona przeniosła się do budynków na rogu ulic Gajowej i Przemysłowej.

Odzieżowa tradycja dotrwała do końca istnienia pokopalnianych baraków, bo podczas burzenia budynków wciąż znajdowały się tam pozostałości po Alvaretti, prywatnej spółce, która również zajmowała się szyciem odzieży. A co teraz stanie w tym miejscu? Podobno będzie to drugi w Koninie sklep jednej z sieci handlowych.