Lenin cytowany jak papież, a dzieci zasypiały na lekcjach

Wędrując niemal codziennie na swoje stare podwórko przy ulicach Kolejowej i Kotłowej, mijałem budowę galeriowca i pozostałe po nieczynnym już tartaku zabudowania, gdzie dopiero kilka lat później powstał ciąg pawilonów DT „Centrum”. Zakupy robiłem jeszcze w sklepie samoobsługowym „Barbórka”, stojącym na rogu Dworcowej i Alei 1 Maja, bo Super Samu jeszcze nie było. Mieszkaliśmy na wielkim placu budowy, który sam w sobie był doskonałym miejscem do zabawy.

Powstaniec i sztandar

19 grudnia, jak dowiedziałem się z kroniki, nie mieliśmy lekcji. Zamiast tego spotkaliśmy się z Michałem Sobocińskim z Marianowa (koło Ostrowąża), weteranem Powstania Wielkopolskiego, którego 50. rocznica przypadała w 1968 r. Kilka miesięcy później, 7 czerwca nasza szkoła otrzymała na swoje dziesięciolecie sztandar (fot. nr 8; w tle widać wagony i budynki kolejowe). Uroczystość połączono z obchodami 25-lecia PRL. Z kroniki wynika, że „kierownik szkoły Andrzejak wygłosił okolicznościowy referat” (fot. nr 9). To było jedno z ostatnich wystąpień Bernarda Andrzejaka przed odejściem na emeryturę.

Dzieci zasypiały na lekcjach

Kiedy we wrześniu rozpoczęliśmy swój drugi rok szkolny, przywitała nas nowa pani kierownik – Ewa Michnikowska – oraz jej nowi zastępcy: Zygmunt Kubiak i Władysław Chmielewski. Nie pamiętam, żebyśmy zwrócili na ten fakt uwagę, bo najistotniejsze było dla nas, że w tej samej klasie czekała na nas Nasza Pani – Sabina Terska (na fot. nr 3). Jak wielu z nas, ona też przyjechała do Konina z daleka. Urodziła się w powiecie rypińskim, ponad 50 km na wschód od Torunia. W dorosłym życiu wywędrowała najpierw w Kieleckie za mężem geodetą, rzuconym nakazem pracy do kopalni pirytu, a dopiero potem przyjechali do Konina. Pracę w Szkole Podstawowej nr 6 podjęła w styczniu 1965 r. a od września została wychowawcą klasy IId, z której zapamiętała Janusza Zawilskiego, obecnego radnego. Pamięta też, że to były trudne lata. – Zajęcia trwały do wieczora, więc dzieci były już bardzo zmęczone. Niektóre zasypiały na lekcjach.

Wyścig Pokoju

My byliśmy pierwszą klasą w tej szkole, której wychowawstwo objęła od początku. Dzisiaj trudno przypomnieć sobie szczegóły sprzed tylu lat, pamiętam pojedyncze wydarzenia, jak na przykład zgodę naszej wychowawczyni na wysłuchanie radiowej transmisji z któregoś etapu kolarskiego Wyścigu Pokoju, którym wtedy mocno się emocjonowaliśmy.