Natychmiastowe zwolnienie za rzucenie... butelki z wodą

Niewiele brakowało, żeby jego sen zamienił się w wieczny, bo niedaleko kadzi wylewacz wyciągał z elektrolizera aluminium (jak na fot. nr 2), które za kilkanaście minut zostałoby przelane do tejże kadzi (jak na fot. nr 3). Gdyby chlusnął na niego płynnym metalem o temperaturze ponad 900 stopni Celsjusza, z lekkomyślnego hutnika zostałby tylko obłok pary wodnej. Mężczyzna został zwolniony z pracy ze skutkiem natychmiastowym, a jego przypadek nie był wcale jedyny.

Lodowy grom z dachu

To nie znaczy, że wszystkie wypadki wynikały jedynie z lekkomyślności pracowników. W przypadku Witolda Nitzke to był splot nieszczęśliwych okoliczności. – To było w marcu 1967 r., zaraz po rozruchu drugiej hali elektrolizy – wspomina. – Podjechałem żurawiem (fot. nr 4) do wanny i podczas jej obrabiania (przebicie zaskorupiałej warstwy tlenku glinu i dosypanie świeżej porcji – dop. red.) nagle buchnął na mnie ogień. Chciałem odjechać, ale żuraw, nie wiadomo dlaczego, stanął. Paliłem się od dołu, więc żeby się ratować, zeskoczyłem z maszyny, ale zaplatałem się w kable od żurawia i przewróciłem. Tak pechowo, że złamałem i rękę, i nogę. Chorowałem kilka miesięcy i na elektrolizę już nie wróciłem.

Były też zdarzenia innego rodzaju, których nikt nie był w stanie przewidzieć. W drugi dzień świąt Bożego Narodzenia, 26 grudnia 1969 r. do hali elektrolizy (fot. nr 5) wpadła wielka, ważąca kilkaset kilogramów bryła lodu. Bryła uformowała się ze skraplających się pod wpływem mrozu gazów, wyciąganych z hal elektrolizy przez potężne wentylatory, zamontowane na dachu. Tylko szczęściu zawdzięczają hutnicy, którzy tego dnia pracowali, że nikomu nie stała się żadna krzywda.

Została jedna trzecia

Przez ostatnie dwa lata przed uruchomieniem huty intensywnie szkolono jej przyszłych pracowników. Powstała przy hucie Zasadnicza Szkoła Zawodowa kształciła ślusarzy i elektryków urządzeń hutniczych, a Państwowa Szkoła Techniczna przygotowywała do zawodu hutnika absolwentów liceów ogólnokształcących, wśród nich wspomnianego już wyżej Mirosława Kropidłowskiego. Oprócz tego ponad jedna trzecia z tysiącosobowej załogi odbyła szkolenia w kilkunastu zakładach w kraju oraz w hutach we Francji i na Węgrzech.