Strajki nie przeszkodziły w budowie walcowni w Koninie

Studentom między innymi Akademii Górniczo-Hutniczej i Politechniki Poznańskiej huta ufundowała stypendia. - Większość z nas swoje prace dyplomowe napisała na tematy proponowane przez hutę, tak że nie będąc jeszcze formalnie jej pracownikami, znaliśmy niektóre problemy związane z przyszłą produkcją – pamięta Andrzej Krogulski, absolwent krakowskiej AGH. Do świeżo upieczonych młodych inżynierów dołączyło kilkoro doświadczonych fachowców z Zakładów Metali Lekkich w Kętach, czy z Zakładów Cegielskiego. Z Huty Częstochowa przyszedł Kazimierz Furman, który przez wiele lat pracował tam na stanowisku kierownika utrzymania ruchu walcowni. - Tam zdobył dużą wiedzę oraz praktykę zawodową – pamięta Józef Kopijasz. - Potrafił pracować z ludźmi, niejednokrotnie łagodząc ostre starcia.

W 1970 roku załogę Walcowni Blach i Taśm Aluminiowych tworzyły 33 osoby. Trzy lata później było tam już 1085 zatrudnionych.

Pół miliona ton aluminium

W maju 1972 r. odbyła się kolejna feta, tym razem z okazji zakończenia robót budowlano-montażowych walcowni aluminium. W folderze wydanym specjalnie na tę uroczystość przez Energoblok, można przeczytać, że „walcownia aluminium została całkowicie zaprojektowana w kraju, co jest bez wątpienia dużym osiągnięciem polskiej myśli technicznej”, a jej produkcja pozwoli zwiększyć „podaż na rynek krajowy blach z aluminium i jego stopów około 3,5-krotnie”. Zdaniem autorów notki „jakość produkowanych blach po całkowitym opanowaniu procesu będzie reprezentować najwyższy standard w skali krajów RWPG oraz jeden z wyższych w Europie i świecie”. Do wybudowania hali walcowni i hali odlewni wlewków ze stopów aluminiowych wykorzystano w przybliżeniu 7,5 tys. ton konstrukcji stalowych oraz 100 tys. m sześciennych betonów i żelbetonów.

Oficjalnie walcownię oddano do użytku 22 września 1972 roku, a szesnaście miesięcy później osiągnęła projektowaną zdolność produkcyjną. Zakład przetwórczy był nadal rozbudowywany, co pozwalało dostosowywać produkowany asortyment blach do potrzeb branży opakowaniowej, budowlanej czy stoczniowej. W grudniu 1975 roku uruchomiono walcarkę Zamet‑Achenbach, urządzenia pomocnicze, przewijarkę i linię cięcia taśm, dzięki czemu stało się możliwe produkowanie cienkiej taśmy o grubości od 150 mikronów do 0,5 milimetra.

Na początku 1979 r. wyprodukowano 250‑tysięczną tonę aluminiowych wyrobów walcowanych, a pięć lat później półmilionową. W kronice zapisano, że „lata osiemdziesiąte nie sprzyjały inwestycjom z powodu problemów z zachodnimi środkami płatniczymi (dewizami)”, a „przerwy w dostawach energii elektrycznej odbijały się na jakości produkcji”. Na początku 1981 r. zamknięto elektrolizę aluminium w Skawinie i podobna groźba zawisła nad hutą konińską. Kiedy w 2009 r. również Konin przestał produkować aluminium, walcownia stała się postawą dalszego trwania zakładu. Ale o tym napiszemy następnym razem.

Robert Olejnik

Tekst ilustrują zdjęcia z albumu, wydanego przez Przedsiębiorstwo Budowy Elektrowni i Przemysłu „Energoblok”, udostępnionego mi przez Waldemara Nadolnego, oraz fotografie z prywatnego archiwum Józefa Karykowskiego. Za ich udostępnienie bardzo obu panom dziękuję.

Powstanie tego tekstu nie byłoby możliwe bez życzliwości kierownictwa Aluminium Konin - Impexmetal SA, a szczególnie pani Agnieszki Buciak, która udostępnia mi wszelkie potrzebne materiały, w tym również fotograficzne. Za to wszystko również bardzo dziękuję.