Willa przy ulicy Bydgoskiej była letnią rezydencją?

Kiedy lokatorzy opuścili willę, kopalnia zorganizowała tam świetlicę i przedszkole dla dzieci swoich pracowników. Młodzi Malakowie nadal jednak przychodzili do dziadka, który wyprowadził się dopiero rok po nich. - U dziadka był pierwszy telewizor, węgierski orion. Choć programu było nie więcej jak na godzinę dziennie, to przecież oglądaliśmy, bo to wtedy była wielka atrakcja.

Ogródek jordanowski

Obok świetlicy, na dawnej działce Walczaków urządzono ogródek jordanowski, jak nazywano wtedy place zabaw dla dzieci. Długo był jedyny w nowym Koninie, dlatego bardzo popularny i nawet autor niniejszej opowieści chadzał tam w połowie lat sześćdziesiątych razem ze swoją grupą z przedszkola kolejowego.

A w willi Idzikowskiego oprócz przedszkola i świetlicy funkcjonował również magazyn sprzętu, niezbędnego dla organizowania kolonii. – Pamiętam, że jak jeździłam na kolonie na początku lat siedemdziesiątych, na kilka tygodni przed wyjazdem kontrolowano tam stan zdrowia kolonistów: badano nas, ważono, sprawdzano stan czystości – pamięta Ewa Galantkiewicz, wtedy córka górnika, dzisiaj rzeczniczka prasowa PAK KWB „Konin”. – Powszechnie mówiło się na ten obiekt: „świetlica przy Bydgoskiej”. Pamiętam jeszcze, że któregoś roku pracownicy działu socjalnego przygotowywali tam paczki świąteczne.

Na koniec Solidarność

W 1989 r., już po wyborach 4 czerwca, willę udostępniono konińskiej Solidarności na siedzibę zarządu regionu. – Chcieliśmy ją odkupić od kopalni, ale kiedy zaczęliśmy planować remonty, bo jej stan techniczny był coraz gorszy, okazało się, że jest pod ochroną konserwatorską i nie możemy zrobić tego, co planowaliśmy, odstąpiliśmy więc od tego pomysłu – tłumaczy Zdzisław Nowakowski, przewodniczący Zarządu Regionu Solidarności w Koninie.

W 1996 r. związek kupił dom przy ulicy Wojska Polskiego i Zarząd Regionu tam się przeprowadził. Wtedy kopalnia sprzedała willę osobie prywatnej, która ją wyremontowała i do dzisiaj wynajmuje różnym podmiotom.

Robert Olejnik

Na koniec mam prośbę. Ponieważ nie udało mi się dotrzeć do rodziny pana Idzikowskiego, będę bardzo wdzięczny za wszelkie informacje o nim lub jego bliskich. Brakuje również zdjęć jego willi z wcześniejszych lat, toteż cenna będzie dla mnie każda pamiątka fotograficzna. Zresztą nie tylko tego miejsca. Chętnie opublikuję, z podaniem imienia i nazwiska właściciela fotografii, każde zdjęcie ilustrujące przeszłość Konina.