Jak hrabia Tadeusz Skarbek papę dachową w Koninie produkowałÂ 

Duży dom przy ulicy Słupeckiej (dzisiejsza Wojska Polskiego) był pięknie położony w pobliżu rozlewiska Warty, a dwa ogrody dawały miejsce zarówno do wspólnych jak i samotnych przechadzek po rozległej posesji, z czego skwapliwie korzystali krewni. Potwierdzenie tego faktu znaleźć można choćby w Wiadomościach Ziemiańskich (nr 35 z 2008 roku): „W okresie międzywojennym życie rodzinne zaczęło koncentrować się w Koninie, gdzie na każde święta zjeżdżała się cała rodzina.” - napisała Anna Skarbek-Bień, córka Kazimierza, jednego z młodszych braci Tadeusza.

Przodkowie sprzed tysiąca lat

Z jakiego powodu Anna Skarbek-Bień opisywała dzieje swojej rodziny w Wiadomościach Ziemiańskich? Tadeusz Skarbek należał otóż do rodziny, wywodzącej swoje pochodzenie od starego rycerskiego rodu Awdańców, osiadłego na pograniczu Wielkopolski i Śląska, gdzie jego protoplasta Michał Stary zbudował gród Krzywiń i w 1017 r. sprowadził benedyktynów do warownego opactwa i bazyliki w Lubiniu. To z ich ksiąg wiadomo, że Skarbimir, syn Michała, był na początku XII w. towarzyszem i doradcą króla Bolesława Krzywoustego oraz wojewodą krakowskim. Przez następne stulecia ich potomkowie rozproszyli się po całej Rzeczpospolitej, służąc jej jako kasztelani, wojewodowie i biskupi.

Przodek Tadeusza Skarbka z XVI wieku imieniem Piotr miał starostwo aż w Inflantach, ale przeniósł się w łęczyckie, po nabyciu części Domanikowa i wsi Gąsiory (dzisiaj gmina Chodów). Jego wnuk Stanisław kupił jeszcze Głębokie (dzisiaj gmina Olszówka), a prawnuk Jan dochrapał się z kolei tytułu miecznika brzesko-kujawskiego. Natomiast dziadkiem Tadeusza Skarbka był urodzony w 1811 r. Andrzej Skarbek, który gospodarzył w Ladorudzu (dzisiaj gmina Dąbie), Brzeziu (obecnie gmina Babiak) i Ośnie Górnym (gmina Sompolno). Warto przy okazji nadmienić, że daleki kuzyn ojca Andrzeja, hrabia Fryderyk Skarbek z Żelazowej Woli, był ojcem chrzestnym samego Chopina.

Ojciec zostawił go w Kole

Niezwykle dramatyczne były okoliczności, w jakich Koło stało się miastem rodzinnym dla dwóch starszych synów Andrzeja Skarbka. Otóż, jak podaje we wspomnianym artykule Anna Skarbek-Bień, po ostatecznym upadku Powstania Styczniowego Andrzej Skarbek „wyjechał z Ośna Górnego starym wolantem wraz z druga żoną Gliszczyńską i dwójką małych dzieci w nieznanym kierunku”. Dwóch starszych synów natomiast - Stanisława i Konstantego - pozostawił u znajomego piekarza w Kole. Chłopcy pracowali w piekarni i tylko na wakacje jeździli podobno do ciotki, ale nie wiadomo nawet, czy widywali się tam z ojcem. Kiedy Stanisław dorósł, dorobił się własnej piekarni i kamienicy w Kole. Ożenił się z Heleną Kamińską, a ich pierwszym dzieckiem był właśnie Tadeusz Skarbek, po którym urodziły im się jeszcze dwie dziewczynki i pięciu chłopców.

Hrabia Antoni

Druga według starszeństwa Julia (fot. nr 5), wyszła za mąż za Zygmunta Włodarczyka, który po 1918 r. podjął pracę u jej brata. Przekazanie przezeń szwagrowi i siostrze fabryki razem z domem świadczy niewątpliwie o wielkoduszności Tadeusza Skarbka, nawet jeżeli aktowi temu towarzyszyła konieczność jakichś spłat, o czym zresztą ani dzieciom, ani wnukom Włodarczyków nic nie było wiadomo. Jako trzecia przyszła na świat Józia (na fot. nr 6 stoi nad Julianną, obok Antoniego, na trawie leży Stanisław). – Zajmowała się prowadzeniem domu wuja Tadeusza, bo własnej rodziny nie miała – wspomina Grzegorz Włodarczyk – ale była bardzo przez wszystkich kochana.