Jak hrabia Tadeusz Skarbek papę dachową w Koninie produkowałÂ 

Antoni był jedynym z rodzeństwa, który postarał się o udokumentowanie tytułu hrabiowskiego i się nim posługiwał. Ukończył studia rolnicze w Krakowie, podobnie jak najmłodszy z rodzeństwa Franciszek (na fot. nr 2 stoi drugi od lewej), który dyplom zdobył w Poznaniu. Stanisław też studiował w Poznaniu, ale on wolał leśnictwo. Wszyscy trzej dzierżawili magnackie majątki lub byli ich zarządcami. Stefan (fot. nr 7), po ukończeniu Wyższej Szkoły Wojennej, został saperem, a Kazimierz prowadził skład rolniczo-handlowy na Kujawach i – jak napisała Anna Skarbek-Bień – „dzierżawił ziemię, którą niegdyś posiadali i uprawiali jego pradziadowie”.

Śmierć w obozie

Wszyscy oni stawiali się w każde święta w domu Tadeusza i Józefy Skarbków, wspólnie też towarzyszyli w ostatniej drodze na cmentarz parafialny przy ulicy Kolskiej swojej matce, która zmarła w 1934 r. Jej odejście tym dobitniej uświadomiło całej ósemce, jak ważne jest podtrzymywanie tradycji wspólnych spotkań.

Po wkroczeniu Niemców we wrześniu 1939 r. Tadeusz Skarbek został wysiedlony z rodziną do Bochni, tam też znalazła się rodzina Julii Włodarczyk. W 1945 wszyscy wrócili szczęśliwie do Konina, nie przeżyli natomiast zawieruchy wojennej dwaj bracia: Antoni i Kazimierz. Ten ostatni zginął w obozie w czeskich Litomierzycach (Leitmeritz), gdzie trafił po Powstaniu Warszawskim. Stefan po klęsce 1939 r. dostał się do Libanu, gdzie szkolił przybywających z gen. Andersem kandydatów do przyszłej polskiej armii. Osiadł w Anglii i do Polski już nigdy nie wrócił.

Centrala mięsna

Wrócił natomiast w 1945 r. do, zakupionego tuż przed wojną, niedużego majątku pod Wrześnią Stanisław. Choć liczące 96 ha gospodarstwo w Czerniejewie nie podlegało reformie rolnej, sprzeciw prawowitego właściciela doprowadził tylko do tego, że wkrótce trafił do aresztu w Gnieźnie. Niczego nie wskórał, więc po odzyskaniu wolności znalazł schronienie w konińskim domu najstarszego brata, gdzie pozostał w stanie kawalerskim do końca swojego życia. W ten sposób w Koninie znalazło się po wojnie czworo już z rodzeństwa Skarbków. Najmniej wiadomo o najmłodszym Franciszku, który ożenił się dopiero w wieku 45 lat, co i tak – jak mówi się w rodzinie – nie okiełznało jego niespokojnego ducha.