Zmarł Jan Wiatrowski, jeden z budowniczych konińskich osiedli

Jego ojciec rozbudowywał przed wojną Konin, który dzisiaj nazywamy starym, Jan Wiatrowski natomiast jako dyrektor Kombinatu Budowlanego stawiał bloki z wielkiej płyty.

Urodził się w 1929 r. na tak zwanym Kapkazie, czyli przy ulicy Reformackiej w Koninie. Miał pięć lat, kiedy przeprowadzili się do własnego domu, postawionego przez jego ojca przy ulicy Kopernika, niedaleko miejsca, gdzie wkrótce miała zacząć się budowa nowego gmachu dla konińskiego gimnazjum. W jego powstaniu Wacław Wiatrowski też miał swój udział, był bowiem przedsiębiorcą budowlanym i wybudował wiele z domów, które pojawiły się w tym czasie w tej części miasta.

Beztroskie dzieciństwo przerwała wojna, a kiedy Janek osiągnął odpowiedni wiek, skrupulatni okupacyjni urzędnicy wystawili mu arbeitskarte i skierowali do pracy na... budowie. Zdobyte w ten sposób doświadczenia i rodzinna tradycja sprawiły, że po ukończeniu na początku lat pięćdziesiątych konińskiego gimnazjum, pełnoletni już Jan Wiatrowski podjął pracę w budownictwie. W Szczecinie, dokąd wyjechał, zdobył kwalifikacje, które po powrocie w rodzinne strony pozwoliły mu objąć w Słupcy stanowisko powiatowego architekta.

Do Konina wrócił pod koniec lat sześćdziesiątych, by objąć stanowisko szefa Dyrekcji Inwestycji Miejskich, kontynuatorki Dyrekcji Budowy Osiedli Robotniczych, która stawiała pierwsze konińskie osiedla. W gospodarce planowej budowlańcy borykali się z całkowicie odmiennymi problemami od dzisiejszych. Materiałów budowlanych się nie kupowało, tylko zdobywało na nie przydziały, a jednym z największych problemów było utrzymanie zdolnej do pracy załogi.

Widać Janowi Wiatrowskiemu wychodziło to całkiem nieźle, bo w połowie lat siedemdziesiątych powierzono mu kierowanie Konińskim Przedsiębiorstwem Budowlanym (KoPB), realizującym wtedy najważniejsze zadania budownictwa mieszkaniowego w Koninie: kontynuację piątego osiedla, a wkrótce budowę Zatorza. By przyspieszyć, wciąż zbyt wolne w stosunku do potrzeb, tempo powstawania nowych mieszkań, przy ulicy Zakładowej ulokowano fabrykę tak zwanej wielkiej płyty, z której szybciej można było montować bloki mieszkalne. Tygodnik Wielkopolskie Zagłębie informowało wtedy, że dzięki nowej technologii „będzie można wytwarzać do siedmiu tysięcy izb rocznie”.

Obok fabryki stanął również nowy biurowiec dla KoPB, przekształconego w Kombinat Budowlany im. Rewolucji Październikowej, bo rzecz cała działa się dokładnie czterdzieści lat temu, w okrągłą rocznicę bolszewickiego przewrotu.

Choć w drugiej połowie lat siedemdziesiątych powoli załamywał się już mit socjalistycznej Polski, co to nieustannie rośnie w siłę, a ludziom żyje się dostatniej, to w Koninie piąte osiedle wciąż jeszcze się rozrastało, a wkrótce ruszyła też budowa Zatorza. Kiedy kombinat pracował już pełną parą, Jan Wiatrowski został przeniesiony do Przedsiębiorstwa Budownictwa Rolniczego, a następnie Przedsiębiorstwa Budownictwa Ogólnego w Strzałkowie. Kiedy rozstał się i z tą firmą, przeszedł na emeryturę, podczas której wykonywał jeszcze ekspertyzy budowlane jako biegły sądowy.

Obaj jego synowie są osobami znanymi w Koninie. Krzysztof był w latach 1994-1998 wiceprezydentem odpowiedzialnym za sprawy gospodarcze, a Zbigniew jest stomatologiem.

Jan Wiatrowski zmarł 25 listopada w wieku 88 lat. Jego pogrzeb odbędzie się w najbliższą sobotę na cmentarzu przy ulicy Kolskiej, a poprzedzi go o godz. 12.00 msza św. w kościele pw. św. Bartłomieja Koninie.

Robert Olejnik

W załączeniu prezentujemy zdjęcia z archiwum Jana Wiatrowskiego, głównie z albumu „Kombinat Budowlany im. Rewolucji Październikowej w Koninie 1950-1980”, udostępnione redakcji przez Krzysztofa Wiatrowskiego.