Kto rozmawiał z Gierkiem podczas gospodarskich wizyt w Koninie?

Najważniejszy wówczas człowiek w państwie nie miał natomiast czasu, żeby obejrzeć rozrastające się nowe osiedla. A miałby co podziwiać, bo dla Konina był to czas szczególny. Kilka lat przed walcownią otwarto przecież hutę aluminium, potem nową elektrownię w Pątnowie, zbudowano Konińskie Zakłady Naprawcze Przemysłu Węgla Brunatnego i rozpoczęto eksploatację odkrywki Jóźwin. Przy okazji budowy tej ostatniej sfinansowano budowę „Pałacu Sportu”, czyli dzisiejszej hali Rondo. W tym samym czasie zbudowano w Koninie również trzy domy kultury (DKZK – dzisiejszy KDK, Oskard i Hutnik) oraz szpital.

Budowa centrum

Wszystko to było robione z myślą o setkach i tysiącach ludzi, zwabionych do Konina dobrymi zarobkami i możliwością szybkiego zdobycia mieszkania. Dzisiaj mieszkania się kupuje, ale wtedy czekało się na nie w spółdzielczej kolejce lub dostawało przydział. Takimi przydziałami dysponowały właśnie największe zakłady pracy, przyciągające w ten sposób do siebie wykwalifikowanych ludzi z najdalszych zakątków Polski, którzy chcieli też mieć gdzie spędzić czas wolny i zrobić zakupy.

W marcu 1973 roku trwała już budowa Domów Towarowych „Centrum” przy ulicy Dworcowej, a po drugiej stronie Alei 1 Maja rósł w górę hotel „Konin” i  centrum nowego osiedla wraz z wieżowcami, wyrosłymi w latach 1967-1972, zaczęło już przybierać cywilizowany kształt.

Nas interesowała piłka

Nie sądzę, żebym o wizycie pierwszego sekretarza w Koninie cokolwiek wtedy wiedział, a nawet jeśli wiedziałem, raczej niewiele mnie to obeszło. Internetu nie było, więc o takich wydarzeniach informowały tylko poznańskie dzienniki i wychodzący wtedy od roku dopiero dwutygodnik Wielkopolskie Zagłębie. Kto ich nie czytał, o wizycie – jeśli cokolwiek wiedział – to tylko ogólniki, jakie można było podać podczas liczonej w sekundach raczej niż minutach relacji w Dzienniku Telewizyjnym na jedynym wtedy kanale polskiej telewizji.

W pierwszej połowie 1973 roku byłem uczniem piątej klasy i razem z kolegami większość czasu spędzałem na grze w piłkę nożną przy mojej Szkole Podstawowej nr 6. W Domu Kultury Zagłębia Konińskiego też interesował nas przede wszystkim stół do gry w piłkarzyki, ustawiony w korytarzu na piętrze. Żyliśmy wtedy eliminacjami do mistrzostw świata w piłce nożnej w Niemczech, w których Polska pokonała u siebie Anglię dwa do zera.