Zmarł budowniczy konińskich wieżowców i centralnego ogrzewania

Dzięki odwadze Józefa Karykowskiego Konin był ogrzewany przez elektrociepłownię już w roku 1964 (na fot. 3 kładzenie rur wzdłuż wiaduktu na ulicy Przemysłowej), a stolica Wielkopolski dopiero trzy lata później.

Zgoda na wieżowce

Drugi raz nowy dyrektor DBOR w Koninie naraził się swoim przełożonym, kiedy sprzeciwił się likwidacji łazienek w mieszkaniach na czwartym osiedlu (fot. 4) i budowie zamiast nich wspólnych sanitariatów na półpiętrach. Miał to być sposób na zwiększenie liczby mieszkań, których wciąż brakowało. Uważał, że lepszy efekt można osiągnąć budując bloki dziesięciopiętrowe. Ale zabudowa wysoka w miastach powiatowych wymagała uzyskania zgody na szczeblu rządowym. Józef Karykowski wybrał się więc razem z ówczesnym posłem Kazimierzem Graczykiem do wicepremiera Juliana Tokarskiego i taką zgodę uzyskał.

W rezultacie wieżowce weszły do projektu zagospodarowania centrum nowego Konina i planowanego dopiero piątego osiedla. To ostatnie jako pierwsze było budowane w oparciu o całościowy projekt, na który Józef Karykowski ogłosił konkurs. To również on rozpoczął zazielenianie nowego Konina.

Rondo Karykowskiego

A jak to było z „rondem Karykowskiego”? - W 1963 roku budowaliśmy już czwarte osiedle, a tymczasem Aleje 1 Maja kończyły się w miejscu dawnego skrzyżowania z ulicą Bydgoską, a dalej, do ulicy Przemysłowej prowadziła zwykła szutrowa droga - wyjaśniał mi mój rozmówca. - Opracowałem koncepcję na skrzyżowanie z Przemysłową w formie ronda, ale Wojewódzki Zarząd Dróg Publicznych w Poznaniu odrzucił moją propozycję, argumentując, że to jest skrzyżowanie z drogą krajową, która powinna zachować pierwszeństwo. W rezultacie w 1964 roku powstało skrzyżowanie (fot. 5), które funkcjonowało w tym miejscu przez trzydzieści lat jako... „rondo Karykowskiego”, choć rondem wcale nie było.

Rondo zbudowano w tym miejscu dopiero w roku 1998 i było to pierwsze w Koninie skrzyżowanie z ruchem okrężnym. Skąd w takim razie nazwa Pawilonu Handlowego „Rondo”, nadana prawie ćwierć wieku wcześniej? - Kiedy było już wiadomo, że odejdę z DBOR, przyszli do mnie Antoni Studziński, Zygmunt Pęcherski i Piotr Kozłowicz i powiedzieli tak: „ponieważ żeś narozrabiał w tym Koninie, a nie dostałeś za to nic, to my tu ustalamy, że to rondo będzie nosiło imię Karykowskiego”.

„Rondo Karykowskiego” utrwaliło się do tego stopnia, że kiedy pod koniec 2007 roku szukano dla Solidarności godnego obiektu, prezydent Kazimierz Pałasz polecił sprawdzić swoim urzędnikom, czy nazwa ta ma status oficjalny czy jedynie zwyczajowy. Dopiero po wyjaśnieniu tej kwestii, podjęto decyzję, by nadać skrzyżowaniu imię Solidarności.

Msza w Kazimierzu, pogrzeb w Gosławicach

A Józef Karykowski musiał odejść z DBOR tuż przed oddaniem konińskiego cieplika do użytku, bo jego samodzielność była nie do przełknięcia dla poznańskiej dyrekcji. 1 października 1964 r. podjął pracę w Hucie Aluminium „Konin” na stanowisku głównego inżyniera budowy (pierwszy z lewej na fot. 6).

Za  swoją działalność został odznaczony m.in. Krzyżem Zasługi, Medalem Pro Memoria, Honorową Odznaką Związkową „Polska Niepodległa 1918”  czy Dyplomem Skrzydlatego Wieku.

Uroczystości pogrzebowe odbędą się w czwartek 22 sierpnia o godz. 15.00 w kościele pod wezwaniem św. Marcina w Kazimierzu Biskupim, po czym nastąpi przewiezienie trumny z ciałem na cmentarz parafialny w Gosławicach.

Robert Olejnik