Kto zburzył dworzec?

Przed przystąpieniem do prac budowlanych, oczyszczono teren. Zlikwidowano wówczas budynek mieszczący kolejowy posterunek Milicji Obywatelskiej, którą przeniesiono do obskurnego baraku na peronie pierwszym. Zburzono budynek gospodarczo-magazynowy, przystanek PKS, budynek kolejowej straży pożarnej i trafostację z czasów drugiej wojny światowej. W miejscu nowego dworca wykarczowano wiele starych drzew. Wszystkie te roboty, zostały wykonane systemem gospodarczym w 1973 roku. W późniejszym okresie, przygotowując nowe place parkingowe, zlikwidowano klomb i ozdobną fontannę przed dworcem (fot. nr 1 i 2).

Ocalała wieża ciśnień

Inwestycja finansowana była całkowicie ze środków Ministerstwa Komunikacji. W pierwszym etapie realizacji nowego dworca w Koninie, wybudowano jego zachodnie skrzydło, przeznaczone dla PKS i plac przed dworcem. Budynek otwarto uroczyście dla podróżnych 24 lutego 1977 roku. Do prac przy rozbiórce starego dworca przystąpiono w drugiej połowie tego samego roku (fot. nr 3 i 4). Podobny los spotkał kilka innych starych zabytkowych dworców w zachodniej Polsce, między innymi w: Gnieźnie, Ostrowie Wielkopolskim, Środzie Wielkopolskiej, Krotoszynie, Lesznie i Zielonej Górze. Decyzje we wszystkich tych sprawach podejmowali urzędnicy Ministerstwa Komunikacji.

Po wyburzeniu większej części konińskiego dworca, okazało się jednak, że Ministerstwo Komunikacji wstrzymało finansowanie dalszych prac. Nie do końca wyburzone ruiny, zabezpieczono prowizorycznie i otoczono obskurnym wysokim płotem. Dzięki temu uratowała się, również przeznaczona do rozbiórki, kolejowa wieża wodna z lat dwudziestych.

Robert Olejnik

Za udostępnienie zdjęć dziękuję Małgorzacie Głodek (fot. nr 2) i Janowi Sochackiemu (fot. nr 3 i 4). Autora zdjęcia nr 1 nie znam.