Nowy początek: 2 lutego 1945 r.

Co trzeba zrobić, z grubsza było wiadomo - przede wszystkim odwodnić odkrywkę, żeby w pierwszej kolejności uchronić silniki koparek przed zalaniem („wody gruntowe sączyły się bezustannie do niecek w wyrobiskach i pogrą­żały maszyny i nasze nadzieje” - pisał Ignacy Tłoczek) - w zawieszeniu pozostawało natomiast pytanie: jak? Do odwodnienia niezbędne były pompy, które też znajdowały się pod wodą, a na dodatek linia wysokiego napię­cia, dostarczająca do Morzysławia prąd z Włocławka, była zerwana.

Zdjęcia z 1945 r.

Wkrótce nowa dyrekcja ustaliła, że w pobliżu kopalni - w Morzysławiu i Niesłuszu - mieszka kilka osób, które pracowały w kopalni pod niemieckim kierownictwem. „Szybko doszliśmy z nimi do porozumienia, niezwłocznie zgłosili się do pracy, sami wy­znaczając sobie zadania. Tej właśnie garstce dzielnych, mą­drych, wytrwałych, ofiarnych i bezinteresownych ludzi za­wdzięcza dzisiejszy okręg koniński swój rychły start.” - napisał po latach Ignacy Tłoczek.

Jak polska załoga poradziła sobie z samodzielnym uruchomieniem kopalni, napiszę za dwa tygodnie. Podobnie jak temu odcinkowi, również drugiej części kopalnianej opowieści towarzyszyć będą tylko współczesne zdjęcia, nie udało mi się bowiem dotrzeć do żadnych fotografii odkrywki Morzysław z lat czterdziestych. Jeśli ktoś takie ma, będę bardzo wdzięczny za podzielenie się nimi z resztą Czytelników.

Robert Olejnik