Syn Łaszcza z Gosławic odwołał wszystkich trzech papieży

W sierpniu 1409 r. odwołany już przez sobór papież Grzegorz XII ustanowił Andrzeja Łaskarza generalnym kolektorem annat w Królestwie Polskim  (jego zadaniem było odprowadzenie do kurii świętopietrza), co mogło stanowić znaczące źródło utrzymania, ale ponieważ Polska podporządkowała się nowemu papieżowi Aleksandrowi V, Łaskarzyc nowych obowiązków nie zdążył podjąć.

Nawet poganin może być bliźnim

Do Polski Łaskarz wrócił dopiero tuż przed słynną bitwą pod Grunwaldem, bowiem razem z kuzynem i kilkunastoma innymi osobami udał się po zakończeniu soboru na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Od tej pory w jego życiu zaczął się czas intensywnych działań dyplomatycznych, szczególnie w związku ze sporami między Polską i Litwą a zakonem krzyżackim.

Swoją pierwszą misję dyplomatyczną, o jakiej wiemy z dokumentów, Andrzej Łaskarzyc odbył już w 1392 r., kiedy udał się do wielkiego mistrza krzyżackiego Konrada von Wallenroda w sprawie przejęcia przez Krzyżaków ziemi dobrzyńskiej. Ponownie przed obliczem wielkiego mistrza stanął siedem lat później w sprawie dotyczącej majątków kapituły włocławskiej.

W 1411 r. król wysłał Andrzeja Łaskarza razem ze Zbigniewem Oleśnickim i Janem Śledziem do Rzymu, gdzie w jego imieniu zadeklarowali papieżowi Janowi XXIII (uznanemu później za antypapieża) posłuszeństwo (obediencję) i przedstawili skargi na zakon krzyżacki. Po powrocie został głównym prokuratorem (czyli pełnomocnikiem) króla polskiego w procesie polsko-krzyżackim, toczącym się przed królem węgierskim i niemieckim Zygmuntem Luksemburskim.

W opracowanym przez siebie memoriale zawarł zupełnie nowatorską dla tamtych czasów myśl, że poganie też mają prawo do własnego państwa i należy ich nawracać słowem, a nie mieczem oraz wyraził ubolewanie z powodu wyrządzanych im krzywd, „gdyż nawet oni są w oczach Boga bliźnimi chrześcijan”.

Wybrany biskupem pod okiem króla

W 1412 r. biskup Piotr Wysz, podobno wskutek intrygi księcia Witolda, został przeniesiony na biskupstwo poznańskie, natomiast jego miejsce zajął dotychczasowy biskup poznański Wojciech Jastrzębiec. Kiedy dwa lata później kuzyn Andrzeja Łaskarza zmarł, kapituła poznańska wybrała go nowym ordynariuszem diecezji. Z relacji Jana Długosza wiadomo, że podczas elekcji obecny był sam król Władysław Jagiełło, który zapowiedział, że do wyboru nowego biskupa nie będzie się mieszał. Była to istotna deklaracja, bo jednym z trzech kontrkandydatów Łaskarzyca był 20-letni siostrzeniec monarchy – książę mazowiecki Aleksander.