Prosty poseł z kopalni

Jerzy Krakowski (fot. nr 5), który służył nam za przewodnika po życiorysie swojego ojca, do kopalni poszedł w 1977 r., zaraz po ukończeniu szkoły górniczej w klasie automatyki-elektroniki. – Przyszedłem do pracy w połowie sierpnia, tuż przed odejściem ojca na emeryturę - pamięta. - Od początku byłem w dziale automatyki, zaczynałem na Kazimierzu jako monter urządzeń elektroniki i automatyki.

Pożytecznie i przyzwoicie

Kiedy w 1980 roku Jerzy Krakowski wrócił z wojska, na Pątnowie czekała na uruchomienie nowa centrala telefoniczna i tam też skierowano go do pracy. - Od tego czasu przestałem zajmować się automatyką a wszedłem w łączność. Zostałem najpierw sztygarem, potem zastępcą kierownika a wreszcie nadsztygarem łączności. Pod moim nadzorem modernizowana była kopalniana łączność, przestawiana na centrale cyfrowe.

W początkach swojej pracy Jerzy Krakowski był świadkiem, kiedy podczas przerwy śniadaniowej jeden z pracowników obsługujących centralę telefoniczną usłyszał, że stukanie przekaźników jest inne niż normalnie. Poszedł sprawdzić i okazało się, że wystąpiła jakaś awaria, wymagająca jego interwencji. - Pomyślałem, że to niesamowite, że można coś takiego usłyszeć. Ale potem sam potrafiłem w ten sposób rozpoznać czy urządzenia pracują prawidłowo.

Jerzy Krakowski przeszedł na emeryturę w 2012 r. Dwanaście lat wcześniej umarł jego ojciec. - Umarł 23 listopada, w dniu moich urodzin, a na dzień przed swoimi, osiemdziesiątymi – opowiada. – Paradoksem jest, że choć przeszedł cztery zawały, w tym dwa ciężkie, zagrażające życiu, w końcu zabił go rak kości – zamyśla się pan Jerzy. – Ale przynajmniej pożytecznie i przyzwoicie spędził swój czas na Ziemi.

Robert Olejnik