Willa osaczona przez bloki i wieżowce

Do innych sąsiadów szło się polami. - Pamiętam, że tam, gdzie galeriowiec, mieszkała pani Radajewska, a bliżej wieży ciśnień stały jakieś baraczki, gdzie bywałam u koleżanki ze szkoły, która nazywała się Michalak - wspomina najmłodsza z córek Stanisława Torzeckiego.

Mniej więcej od połowy lat pięćdziesiątych Stanisław Torzecki podjął pracę w wojewódzkim zarządzie Państwowych Gospodarstw Rolnych w Poznaniu. Początkowo codziennie dojeżdżał, ale z czasem wracał do domu już tylko na sobotę i niedzielę. Jego dom, widziany z ulicy Dworcowej, wyglądał wtedy jak na zdjęciu nr 4, zrobionym któregoś 1 maja.

Kopalnia i krzyż

Kiedy w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych kopalnia przystąpiła do odwadniania złoża węgla brunatnego w Niesłuszu, ze studni Torzeckich zaczęła uciekać woda. - Mój ojciec wyprocesował od kopalni odszkodowanie, na czym skorzystali też i inni mieszkańcy Czarkowa - pamięta moja rozmówczyni.