Eltman, Krzesiński czy jeszcze ktoś inny? Kto nas wyprowadzi z partyjnego bagna?

A przypomnę, że za partiami stały olbrzymie budżety i intensywna kampania wyborcza a kandydaci bezpartyjni musieli polegać głównie na własnej pomysłowości i osobistym dotarciu do wyborców. Stowarzyszenie „Zmieniamy Konin”, które uzyskało najlepszy wynik, miało też najkrótszą kampanię, chyba niespełna dwumiesięczną.

Jak zdołałem ustalić, „Zmieniamy Konin” najprawdopodobniej wystartuje w nadchodzących wyborach samorządowych i zaproponuje swojego kandydata na stanowisko prezydenta Konina. Na pewno nie będzie to już Damian Kruczkowski, który z działalności w stowarzyszeniu się wycofał. Najbardziej naturalną kandydaturą wydaje się więc obecny prezes Mateusz Krzesiński, choć - jak mi powiedziano - „Poza prezesem jest w naszym środowisku kilkoro ciekawych osób, które też są brane pod uwagę. Wciąż rozmawiamy”.

Mateusz to też człowiek bardzo ciekawy, o dekadę starszy od Jakuba Eltmana, bez doświadczenia w polityce, ale z charyzmą. No i ma za sobą wiele lat aktywności w harcerstwie, gdzie doskonale odnajduje się w roli lidera. Jest dziennikarzem, ale zapowiada - i to bez związku z ewentualnymi planami politycznymi - odejście z zawodu.

Kandydatury obu tych młodych panów są bardzo obiecujące, ale jeśli będą z sobą rywalizować, jest bardzo prawdopodobne, że żaden nie przejdzie do drugiej tury wyborów. Ale nie zamierzam namawiać żadnego z nich do ustąpienia. Bowiem dopiero razem - przedstawiciel cywilizowanej prawicy i liberalnego centrum - mają szansę na sukces.

Najważniejsze, żeby usiedli do rozmów, których rezultatem byłoby ustalenie, że jeden stanie do walki o fotel prezydenta, a drugi zostanie jego kandydatem na stanowisko zastępcy do spraw społecznych. Jeszcze większe uznanie wyborców by zyskali, gdyby na przykład ogłosili wyłonienie zastępcy prezydenta do spraw gospodarczych w drodze konkursu.

W taki właśnie sposób, wznosząc się ponad własne ambicje i nieufność wobec potencjalnego sojusznika, pokażą wyborcom, że zależy im na Koninie i jego mieszkańcach, a nie na własnej karierze politycznej i ewentualnych pożytkach ze sprawowania władzy. Co ważniejsze, zespół zbudowany z różniących się poglądami polityków ma szanse zdobyć zwolenników zarówno wśród rozsądnych wyborców Platformy Obywatelskiej jak i Prawa i Sprawiedliwości. Jednocześnie oddala się w ten sposób niebezpieczeństwo, że po zdobyciu władzy zaczną bez umiaru korzystać z jej przywilejów, bo będą wzajemnie się pilnować.

Tak pomyślany projekt polityczny na wybory samorządowe w Koninie w roku 2024 powinien też być otwarty na inne osoby i grupy zainteresowane wsparciem inicjatywy. Ale naprawdę wsparciem, a nie przyłączeniem się do obozu potencjalnych zwycięzców w celu podziału łupów.

Jakub Eltman powiedział w rozmowie z Iwoną Krzyżak, że dopuszcza wszystkie scenariusze. I na podstawie obserwacji jego dotychczasowej aktywności ja wierzę, że byłby gotów współrealizować zarysowany wyżej scenariusz. Wydaje mi się, że stać na to również Mateusza Krzesińskiego oraz parę innych osób, które mogłyby do nich dołączyć. Żeby jednak nie było tak bajkowo, przypomnieć muszę, że w takie przedsięwzięcie musi się zaangażować co najmniej kilkadziesiąt osób. Wśród których z konieczności znajdą się bliżsi i dalsi współpracownicy obu panów ze swoimi ambicjami i pomysłami. Zapanować nad tak dużym organizmem to duża sztuka i rzadko komu tak do końca się udaje.

Łatwo będzie powiedzieć, że to niemożliwe i zaniechać jakichkolwiek prób porozumienia różnych środowisk. Jestem jednak przekonany, że żaden z wyżej wymienionych czy też ktokolwiek inny, kto zadeklaruje potrzebę wydostania Konina z partyjnego bagna, nie ma innego wyjścia, jak podjęcie współpracy. Dla dobra Konina i jego mieszkańców.