Nie uciekł na Zachód, bo usłyszał, że Konin jest rozwojowy

Kiedy na szybie nie działały pompy, nie można było wydobywać węgla, co reemigranta z Francji bardzo irytowało. Wcześniej pracował w głębinowej kopalni węgla kamiennego i zupełnie nie rozumiał specyfiki kopalni odkrywkowej. - Przysucha, albo ty coś zrobisz z tym szybem, albo ja zadzwonię na UB, powiedział do mnie w którymś momencie – wspominał pan Mieczysław. – W rezultacie poskarżył na mnie dyrekcji, że zajmuję się „jakąś odkrywką”, a nie szybami. Musiałem się z tego gęsto tłumaczyć.

Nie uciekł na Zachód

Bardzo ciekawe zawodowe doświadczenie stało się udziałem Mieczysława Przysuchy w 1952 r., kiedy wysłano go do Turowa, żeby uczestniczył w przejęciu od niemieckiej załogi tamtejszej kopalni węgla brunatnego. - Kopalnię Turów przejął od Niemców w 1947 r. komisarz rosyjski i długo nie było wiadomo, co się z nią stanie, bo po wschodniej stronie granicy była kopalnia, a po zachodniej elektrownia, która ten węgiel spalała – tłumaczył Mieczysław Przysucha. – Mordęgą by codzienny dojazd do pracy. Trasa wiodła przez terytorium NRD i po drodze z pięć razy nas kontrolowali. Wiele osób, które tam pojechały, uciekły tą drogą na Zachód. Wystarczyło wsiąść w elektrowóz, dojechać do Berlina, a stamtąd było już tylko kilka stacji metra do Berlina Zachodniego, bo muru wtedy jeszcze nie było. Podczas mojego tam pobytu cały dział mierniczy z Turowa uciekł na Zachód.

Blok A, czyli Górnicza 1

Mieczysław Przysucha wrócił do Konina z poślubioną tuż przed wyjazdem do Turowa żoną. Na początku 1953 r. dostali dwupokojowe mieszkanie w pierwszym budynku nowego osiedla (adres: ul. Kolejowa, blok A), który dzisiaj nosi adres Górnicza 1. – Wszędzie był szron, bo tynkowali zimą i woda była na ścianach – opowiadał mi Mieczysław Przysucha.