Już pół roku rzucają błotem, zamiast odpowiedzieć na zarzuty

Pół roku minęło właśnie od dnia, kiedy ukazał się pierwszy tekst z cyklu „Konin jest Nasz”. Zacząłem od pytania, „czy czeka nas los wiaduktu Briańskiego”, a w drugim artykule opisałem, jak to nasza władza, doprowadziwszy go najpierw do ruiny, przezornie „dowód swoich zaniedbań całkowicie zburzyła”.

Jaka jest władza Konina, każdy widzi (że sparafrazuję słynną definicję konia autorstwa Benedykta Chmielowskiego), mój cykl natomiast ma na celu opisanie tego wszystkiego systematycznie punkt po punkcie, żeby ogólne odczucie ubrać w konkretne fakty.

Łatwo nie jest, bo nie wystarczy – jak czasami sugerują czytelnicy w komentarzach i listach do redakcji – być o czymś przekonanym a nawet wiedzieć. Trzeba jeszcze rzecz udowodnić, żeby władza nie mogła autora i redakcji podać do sądu. Jak do tej pory nie podała, więc wszystkie przedstawione do tej pory zarzuty okazały się trafne.

Zarzuty są poważne, a zasadniczy jest ten, że Koninem rządzi grupa interesów, która zdobywszy 23 lata temu władzę w mieście, robi wszystko, by nie dopuścić do jej utraty, kooptując do swoich szeregów każdego, kto wyrasta na groźnego konkurenta. Taką deformację ustroju demokratycznego nazywa się oligarchią. Pozwala ona wąskiej grupie przywódczej czerpać profity z jej sprawowania, dzieląc stanowiska i deficytowe w Koninie miejsca pracy oraz inne frukta, którymi dysponuje samorząd.