Jak Krzymów świętuje Boże Ciało? Kwietny dywan, który zachwyca

Przed kościołem pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Krzymowie parafianie od wczesnego rana tworzą niezwykły kwietny dywan na uroczystość Bożego Ciała.

Tradycja ta z roku na rok jednoczy mieszkańców z różnych zakątków parafii: Stare Paprockie Holendry, Paprotnia, Biechowy, Ksawerów, Pogorzałki, Tury, Nowy Krzymów, Krzymów, Borowo, Gozdek, Zarzeka i Genowefa. Pracę zaczynają się o świcie – najpierw kilka osób, potem coraz więcej rąk do pracy. – Wspaniała integracja – mówią parafianie, którzy wspólnie układają misternie zaprojektowane wzory z kwiatów, ziół, liści i piasku. Swoją część dywanu przygotowują także dzieci pierwszokomunijne i rocznicowe wraz z rodzicami oraz ministranci.

Na barwnym dywanie dominują motywy religijne i kwiatowe wzory. Nie zabrakło też tegorocznego hasła „Pielgrzymi Nadziei” i symbolu Roku Jubileuszowego. Przy sprzyjającej pogodzie kwietny dywan można podziwiać do wieczora. W samo południe ulicą Kościelną przechodzi uroczysta procesja.

Ksiądz proboszcz Wojciech Kaźmierczak, który kilka lat temu trafił do Krzymowa ze słynnego Spycimierza – miejsca słynącego z tej samej tradycji, wpisanej w 2021 roku na Reprezentatywną Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości UNESCO – nie kryje dumy z parafian. Sam uwiecznia kwietne kompozycje na zdjęciach. – Co roku coraz piękniej. Dobrzy ludzie, coraz bardziej kreatywni, świetnie sobie radzą. Jak się kończy jedno Boże Ciało, to już są pomysły na następne – chwali parafian. Z fotografii księdza powstał już kalendarz na przyszły rok, który trafi do mieszkańców.

Boże Ciało – święto wiary i tradycji

Boże Ciało to jedno z najważniejszych świąt w kalendarzu liturgicznym Kościoła katolickiego. Ustanowione w XIII wieku w Belgii, zostało ogłoszone uroczystością dla całego Kościoła przez papieża Urbana IV w 1264 roku. W Polsce po raz pierwszy obchodzono je w 1320 roku w diecezji krakowskiej, a z czasem tradycja rozprzestrzeniła się na cały kraj.

Centralnym punktem obchodów są procesje eucharystyczne, które przechodzą ulicami miast i wsi, zatrzymując się przy czterech ołtarzach symbolizujących cztery strony świata. Procesje są niezwykle barwne i pełne symboliki. Wierni niosą chorągwie i feretrony, dziewczynki w białych sukienkach sypią kwiatki, a domy wzdłuż trasy zdobią obrazy religijne, świece, kwiaty i zielone gałązki. Szczególnym elementem są brzozy, ustawiane wzdłuż drogi procesyjnej – ich gałązki wierni zabierają do domów, wierząc, że chronią przed burzami i chorobami.