Sześćdziesiąt lat temu podczas pracy w FUGO można było napić się piwa

Od 1974 r. w konińskich zakładach produkowano już pierwsze kompletne przenośniki taśmowe, również dla odbiorcy zagranicznego, którym była kopalnia Berzdorf w NRD. W roku 1979, mniej więcej w tym samym czasie, kiedy oddano do użytku Wytwórnię Przenośników Taśmowych, zmieniono nazwę firmy na Fabrykę Urządzeń Górnictwa Odkrywkowego.

Luki okrętowe i dźwigi

Po odejściu Edwarda Brzęczka na stanowisko wojewody konińskiego dyrektorem FUGO został Stanisław Mądroszyk, wcześniej zastępca do spraw technicznych. Na lata osiemdziesiąte właśnie przypadł największy rozwój produkcji przenośników taśmowych. Oprócz dostaw dla kopalń krajowych wykonywano i montowano je na miejscu w niemieckich i ukraińskich kopalniach węgla brunatnego. Do 1990 r., kiedy w polskiej gospodarce rozpoczęły się zmiany systemowe i wstrzymano programy inwestycyjne w węglu brunatnym, w FUGO wykonano i zmontowano u odbiorców ponad 100 km przenośników.

W nowej rzeczywistości rynkowej rozpoczęto poszukiwania klientów w innych sektorach rynku i rejonach świata. W 1991 r. FUGO podjęła współpracę z przemysłem stoczniowym, dostarczając pokrywy luków okrętowych duńskiemu odbiorcy, a rok później realizując zamówienia Stoczni Gdańskiej i Stoczni Gdynia. Od 1993 r. FUGO rozpoczęła produkcję konstrukcji stalowych dźwigów portowych wraz z wykonawstwem i montażem zespołów jezdnych między innymi dla firm niemieckich, fińskich i austriackich oraz z Rosji, Wietnamu i Maroka. Fabryka produkowała też wieże elektrowni wiatrowych i urządzenia do zraszania pól. Do transportu wielkogabarytowych konstrukcji stalowych zakupiono nabrzeże portowe przy Warcie, co pozwoliło na transportowanie produkowanych wyrobów drogą wodną do portów Morza Bałtyckiego.

Carmen i Dolores

Zanim FUGO została sprzedana w prywatne ręce, następcami Stanisława Mądroszyka byli Edward Witkowski (1995-1998) i Wojciech Staszak (1998-2004). W tym czasie fabryka nawiązała współpracę z norweską firmą, wykonując dla niej konstrukcje pływających gospodarstw rybackich, przeznaczonych do przemysłowej hodowli łososia. W 2000 r. FUGO wykonała pierwszy most na Warcie w Poznaniu, łączący dwie nitki autostrady A2. W ciągu kolejnych trzech lat fabryka wyprodukowała około 6500 ton konstrukcji stalowych różnych mostów, między innymi w ciągu Trasy Siekierkowskiej w Warszawie i na Wiśle w Płocku.

Przez wszystkie te lata, również po 1990, gdy FUGO zaczęła szukać nowych rynków zbytu, wciąż świadczyła usługi na rzecz konińskiej (i nie tylko) kopalni. W latach osiemdziesiątych kilka brygad po kilkudziesięciu ludzi stale pracowało na terenie odkrywek.

– Nawet wypłaty przywożono nam na miejsce, więc właściwie to pracowaliśmy w kopalni i FUGO oglądaliśmy tylko w drodze do domu – powiedział jeden z pracowników firmy. W szczytowym momencie w fabryce było zatrudnionych ponad 3,5 tys. osób.

To właśnie Fabryka Urządzeń Górnictwa Odkrywkowego na zlecenie KWB Konin przeprowadziła demontaż zakupionych w Hiszpanii dwóch koparek SRs–1800, przetransportowała je do Polski i tutaj, wspólnie ze specjalistami z kopalni przeprowadziła ich montaż i modernizację.

Biesiada wspominkowa

Po zakończeniu eksploatacji odkrywki Jóźwin Carmen została pocięta na złom, a Dolores stanie się eksponatem w planowanym parku technologicznym. Zostaną wspomnienia.

I Biesiada Sympatyków FUGO odbędzie się 6 marca tego roku w restauracji „Nowa Era” przy ul. Dworcowej w Koninie. Jak czytamy na plakacie, w programie „biesiady integracyjnej połączonej ze wspólnym obiadem i małym co-nie-co” jest koncert orkiestry dętej oraz zabawa taneczna. Chętni muszą się spieszyć, bo zapisy są przyjmowane tylko do 2 lutego, a więc do najbliższego piątku włącznie. Zgłoszenia przyjmuje Ryszard Bazarnik, tel. 785 061 950, email: bazarnik.ryszard@gmail.com.

W załączeniu kilkanaście archiwalnych zdjęć ilustrujących dzieje GWN, KZN, FUGO.