Konin bez galerii handlowych, czyli zakupy pięćdziesiąt lat temu

„Perełki” to były pyszne kakaowe lub owocowe cukierki, których konsumpcji towarzyszyła frajda wytrząsania ich przez, odpowiadającą ich okrągłemu kształtowi, dziurkę z plastikowego okrągłego pudełka.

Pawilony przy Błaszaka opiszę w osobnym artykule, natomiast pozostałe sklepy w bloku naprzeciwko pamiętam dość mgliście – na pewno był tam jeszcze sklep spożywczy, który funkcjonuje w tym miejscu do dzisiaj.

Kasia i Nastolatka

Jeśli ktoś wybrał się na większe zakupy, po skręcie w prawo w Aleje 1 Maja miał do dyspozycji trzy pawilony, w których dzisiaj funkcjonują banki. Pół wieku temu w pierwszym z nich był sklep z artykułami gospodarstwa domowego, ale tymi drobniejszymi, drugi ozdabiał neon „Nastolatka” i można w nim było kupić ubrania, a w trzecim mieścił się spożywczy „Kasia”.

Zdecydowanie więcej sklepów umieszczono po lewej stronie Alei. W pierwszym bloku (Aleje 1 Maja 1) kupowało się biżuterię w „Polsrebrze” albo słodycze w „Wedlu”. Był tam również sklep pasmanteryjny i chyba coś jeszcze, ale już nie pamiętam, co. Ze sklepów w następnym budynku najmocniej zapamiętałem „Urodę” z kosmetykami i drobnymi upominkami, gdzie chodziło się po prezent dla mamy.

„Po Dębińskiej”, obok kwiaciarni

Natomiast kwiaty kupowało się najczęściej w „Tulipanie”, pierwszym sklepie z lewej strony bloku, znajdującego się między biurowcem kopalni (potem Urzędu Wojewódzkiego) a dzisiejszym „Pałacykiem”. Obok kwiaciarni był sklep z tkaninami (na fot. niżej), jakich dzisiaj właściwie już nie ma, bo mało kto decyduje się na szycie ubrań u krawcowej. A wtedy wobec ubóstwa wzornictwa ówczesnego przemysłu odzieżowego krawcowa była jedyną szansą na założenie na siebie czegoś ładnego. Chyba że miało się dużo pieniędzy i kupowało się w Peweksie. Ale w 1968 r. Peweksu w Koninie jeszcze nie było.

Za tkaninami był sklep spożywczy, pierwszy w Koninie samoobsługowy. Jego kierowniczką była Ludmiła Dębińska, toteż po jej odejściu do baru na rogu Dworcowej i Poznańskiej (gdzie znana była jako Czarna Mańka) na sklep długo jeszcze mówiono „po Dębińskiej”. Obok sklepu mieścił się zakład fryzjerski, ale z jego usług korzystałem bardzo rzadko, więc nie potrafię o nim nic więcej powiedzieć.

Małgosia miała zapełnić lukę

Pierwsza w nowym Koninie księgarnia mieściła się w pawilonie obok willi Władysława Piestrzyńskiego, czyli dzisiejszego „Pałacyku”, ale w 1968 r. jeszcze jej tam nie było, więc w tamtym czasie po książki (i wszelkie poważniejsze zakupy), jeździło się do miasta, czyli starego Konina, bo Konin wciąż jeszcze dzielił się na miasto i osiedle, nierzadko nazywane też Czarkowem.